Η ιταλική εξωτερική πολιτική στη Λιβύη μετά την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι

Abstract

Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα η Ιταλία είχε ιδιαίτερες σχέσεις με την Λιβύη με βάση τον οικονομικό έλεγχο. Η εγγύτητα της Αφρικανικής χώρας στην Ιταλία, την οδήγησε να «πατήσει πόδι» σε αυτήν επιδιώκοντας τον έλεγχό της, ως αποτέλεσμα του ευρωπαϊκού κύματος δημιουργίας αποικιών σε όλο τον κόσμο. Η σχέσεις διακόπηκαν για αρκετά χρόνια αλλά πάντα η Ιταλία έπαιζε έναν σημαντικό ρόλο στην λειτουργία – έλεγχο της Λιβύης. Η άνοδος στην εξουσία της Λιβύης του Μουαμάρ Καντάφι, επέφερε σημαντικές βελτιώσεις σε όλους τους τομείς της χώρας, ενισχύοντας τον ρόλο της στην Αφρική και καθιστώντας την σοβαρό αντίπαλο για τις Μεγάλες Δυνάμεις της Υφηλίου. Η αμφιλεγόμενη όμως, κατά τους δυτικούς, στάση του Καντάφι, προκάλεσε κύματα αντιδράσεων από εξωτερικούς αντιπάλους με τελικό αποτέλεσμα την πτώση και την δολοφονία του. Η εν συνεχεία κατάσταση στην αφρικανική χώρα ήταν χαοτική με έναρξη εμφύλιων συγκρούσεων ομάδων, φατριών και υποψήφιους σωτήρες της χώρας. Η κατάσταση αυτή οδήγησε την Ιταλία κυρίως να προσπαθεί να προσεγγίσει τα δύο λιβυκά στρατόπεδα που κυριάρχησαν με σκοπό την κυριαρχία στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο αυτής. Παράλληλα όμως, εξαιτίας της εξέγερσης της Αραβικής Άνοιξης, ξεκίνησαν ροές μετανάστευσης από την Αφρική, διά μέσου της Λιβύης προς την Ευρώπη και αρχικά από την Ιταλία λόγω εγγύτητας. Η εξωτερική πολιτική της Ιταλίας συνεπώς στη Λιβύη μετά την πτώση του καθεστώτος Καντάφι έως σήμερα, επικεντρώνεται στις διμερείς μεταξύ τους σχέσεις με βασικά θέματα στην ατζέντα τον οικονομικό έλεγχο και εμπόριο του λιβυκού πετρελαίου και του φυσικού αερίου καθώς και την εξεύρεση λύσης για αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος από Λιβύη προς Ιταλία. Στο πρόβλημα αυτό, πλέον έχει εμπλακεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση, με ιταλικές ενέργειες, καθώς ολόκληρη η Ευρώπη μαστίζεται από την αθρόα εισροή (λαθρο)μεταναστών στα εδάφη της. Κατόπιν αυτών, η εργασία, αρχικά θα γνωρίσει στον αναγνώστη γεωγραφικά τη χώρα της Λιβύης και εν συνεχεία θα μάθει την ιστορία της σε σχέση με την Ιταλία καθώς και την ιστορία της Λιβύης αναφορικά με την κυβερνητική πολιτική και κυρίως με την διακυβέρνηση της χώρας από τον Μουαμάρ Καντάφι. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στην Αραβική Άνοιξη και το αποτέλεσμα που επέφερε αυτή για την βορειοαφρικανική χώρα. Ακολούθως εξετάζεται η πολιτική και οι ενέργειες της Ιταλίας προκειμένου αυτή να έχει έλεγχο και ασφαλώς κέρδος από την διαχείριση των πετρελαίων και φυσικού αερίου με την είσοδο στην Λιβύη της ιταλικής εταιρίας ΕΝΙ. Τέλος εξετάζεται το μεταναστευτικό φαινόμενο και πρόβλημα που συμβαίνει τα τελευταία σχεδόν δέκα χρόνια, με παρουσίαση των ιταλικών και των ευρωπαϊκών ενεργειών. Μετά την παράθεση των διαθέσιμων πληροφοριών, αναλύοντας τις πηγές, η διπλωματική περατώνεται, σύμφωνα με την κρίση του συντάξαντα, με το γενικό συμπέρασμα ότι η πολιτική ενός κράτους είναι μία δυναμική κατάσταση που αλλάζει ανάλογα τα πρόσωπα, τις εποχές και τα συμφέροντα όχι μόνο ενός κράτους αλλά σύμφωνα με τα συνολικά συμφέροντα όλων των δρώντων που μπορούν να εμπλακούν. Η Ιταλία προσεγγίζει την Λιβύη με ενδιαφέρον αλλά σίγουρα δεν είναι ανθρωπιστικό.Since the beginning of the last century Italy has had special relations with Libya based on economic control. The proximity of the African country to Italy, led it to "set foot" on it in pursuit of its control, as a result of the European wave of colonization around the world. Relations were interrupted for several years but Italy always played an important role in the operation - control of Libya. The rise to power of Muammar Gaddafi's Libya brought about significant improvements in all areas of the country, strengthening its role in Africa and making it a serious opponent for the Great Powers of the World. However, the controversial stance of Gaddafi, according to the West, caused waves of reactions from external opponents with the final result being his fall and assassination. The subsequent situation in the African country was chaotic with the start of civil conflicts between groups, factions and potential saviors of the country. This situation led Italy mainly to try to approach the two Libyan camps that dominated in order to dominate its oil and natural gas. At the same time, however, due to the Arab Spring uprising, immigration flows began from Africa, through Libya to Europe and initially from Italy due to proximity. Italy's foreign policy therefore in Libya after the fall of the Gaddafi regime until today, focuses on bilateral relations between them with key issues on the agenda the economic control and trade of Libyan oil and natural gas as well as finding a solution to deal with the migration problem from Libya to Italy. The European Union has now become involved in this problem, with Italian actions, as the whole of Europe is plagued by the massive influx of (illegal) immigrants into its territories. Following these, the work will first introduce the reader to the geographical location of the country of Libya and then learn its history in relation to Italy as well as the history of Libya in relation to government policy and mainly to the governance of the country by Muammar Gaddafi. Then there is a reference to the Arab Spring and the result it brought about for the North African country. Next, Italy's policy and actions are examined in order for it to have control and certainly profit from the management of oil and natural gas with the entry into Libya of the Italian company ENI. Finally, the immigration phenomenon and problem that has been happening for the last almost ten years is examined, with a presentation of Italian and European actions.