Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η ιχνηλάτηση του τρόπου με τον οποίο η θεωρία της ριζικής φαντασίας του Κορνήλιου Καστοριάδη παρεκκλίνει από το καντιανό μοντέλο της υπερβατολογικής φαντασίας, στη βάση της ανάδειξης του τρόπου του είναι του ασυνειδήτου και κατ’ επέκταση της παράστασης. Βασική ερευνητική υπόθεση είναι η συμμορφία των δυο προτύπων όσον αφορά την θέση της φαντασίας ως θεμελιακής βάσης της δομής του υποκειμένου. Η καντιανή δημιουργική φαντασία συνδεόμενη με τις ανακαλύψεις της ψυχανάλυσης, δηλαδή με το ασυνείδητο ως ανεξάντλητο απόθεμα ετερότητας, ριζοσπαστικοποιείται και στον Καστοριάδη δραπετεύει από τα δεσμά της οντολογίας της καθοριστικότητας που υποτείνει τη καντιανή γνωσιολογία. Η προσοχή μας συγκεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο συγκροτείται η υποκειμενική πραγματικότητα και μέσα σε αυτή μια γνωστική επαφή με τον φυσικό κόσμο σε σύγκριση με το παραδοσιακό καντιανό γνωσιολογικό μοντέλο της αντίληψης.
Abstract:
The aim of this paper is to investigate how the theory of the radical imagination of Cornelius Castoriadis deviates from the Kantian model of transcendental imagination, on the basis of the emergence of the mode of being of the unconscious and, by extension, the representation. A basic research case is the compliance of the two models with respect to the position of the imagination as the foundation of the subject'structure. The Kantian creative imagination associated with the discoveries of psychoanalysis, that is, with the unconscious as an inexhaustible supply of otherness, and Castoriadis escapes from the bonds of the ontology of determinacy supplanting Kantian gnosis. Our attention is concentrated on the way in which the subjective reality is assembled and within it a cognitive contact with the physical world as compared to the traditional Kantian gnostic model of perception.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Πολιτική Επιστήμη, 2017
