Οι επαγγελματίες της θεολογικής σκέψης : το διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό της θεολογικής σχολής Αθηνών από τον μεσοπόλεμο μέχρι σήμερα
Κύρια Υπευθυνότητα:
Αρκάδας, Δημήτριος
Επιβλέπων:
Παπαρίζος , Αντώνης , 1952-
Θέματα:
Πανεπιστημιακοί καθηγητές -- Ελλάδα Θεολόγοι Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών. Τμήμα Θεολογίας Religious educators Panepistemio Athenon. Tmema Theologias
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Το βασικό ερώτημα το οποίο καλείται να απαντήσει η παρούσα διδακτορική διατριβή, υπό τον τίτλο Οι Επαγγελματίες της Θεολογικής Σκέψης: Το Διδακτικό και Ερευνητικό Προσωπικό της Θεολογικής Σχολής Αθηνών από τον Μεσοπόλεμο μέχρι Σήμερα, είναι να εξηγήσει, τον τρόπο με τον οποίο οι πανεπιστημιακοί θεολόγοι της Θεολογικής Σχολής Αθηνών καθίστανται επαγγελματίες της θεολογικής σκέψης. Διατρέχοντας την ιστορία τους, έτσι όπως καταγράφεται στην διάρκεια του τελευταίου αιώνα και εφαρμόζοντας την θεωρία του πεδίου του Pierre Bourdieu, η εργασία επιχειρεί να απαντήσει σε ερωτήματα, τα οποία αναφέρονται στην πολιτισμική και συνεπώς στην θεολογική, ιδεολογική, πολιτική και οικονομική θέση των ακαδημαϊκών θεολόγων, έτσι όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από τις σχέσεις εξουσίας, παραγωγής αγαθών και ιδεολογίας της ελληνικής κοινωνίας. Αποπειρώμεθα, με άλλα λόγια, να ανασυγκροτήσουμε πτυχές του επαγγελματικού τους πεδίου, οι οποίες αφορούν την κοινωνική θέση τους σε αναφορά με τον πανεπιστημιακό και εκκλησιαστικό χώρο, τις μορφές εξουσίας οι οποίες ρυθμίζουν την συμβολική και ιεραρχική σύμπηξη του πεδίου τους, την εξειδικευμένη γνώση την οποία παράγουν, καθώς και την ιδεολογική και πολιτική διάσταση του επαγγελματικού ήθους τους.Ο όρος Επαγγελματίες της Θεολογικής Σκέψης, όπως εξάλλου και μόνος ο όρος Επαγγελματίες, υποδεικνύει μια ομάδα ανθρώπων, υψηλά ειδικευμένων, με ξεχωριστό ήθος, διαθέτοντες δεξιότητες και ικανότητες, οι οποίοι κατέχουν έντονα δυναμική θέση στην σύνθεση και αναπαραγωγή μιάς κοινωνίας.
Περιγραφή:
Διατριβή (διδακτορική) - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνιολογίας, 2011
