Μουσείο και σημασιοδότηση των έργων του παρελθόντος: η περίπτωση του ζωγράφου-πολιτικού Jacques Louis David
Τίτλος:
Museum and signification of the works of the past: the case of the artist-politician Jacques Louis David
Κύρια Υπευθυνότητα:
Νιάρου, Παναγιώτα Κ.
Επιβλέπων:
Φουντουλάκη, Έφη, 1950-
Θέματα:
Γαλλία -- Ιστορία -- Επανάσταση, 1789-1799 -- Λογοτεχνία στην επανάσταση David, Jacques Louis, 1748-1825 -- Political and social views France -- History -- Revolution, 1789-1799 -- Art and the revolution
Keywords:
Γαλλική Επανάσταση, Αισθητική θεωρία, Νεοκλασικισμός, Jacques Louis David, Εθνικό Μουσείο, σημασιοδότηση έργων τέχνης French Revolution, Aesthetic theory, Neoclassicism, Jacques Louis David, National Museum, signification of artwork
Ημερομηνία Έκδοσης:
2015
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα διπλωματική εργασία φιλοδοξεί να καταδείξει επιλέγοντας ως παράδειγμα τον ζωγράφο Jacques Louis David πώς ο καλλιτέχνης κατάφερε να μεταλλάξει την ακαδημαϊκή τέχνη (τον Νεοκλασικισμό) σε κάτι εντελώς ιδιότυπο και σύγχρονο εκφράζοντας τις πολιτικές του ανησυχίες σε καιρούς έντονης πολιτικής δραστηριότητας. Ο ζωγράφος ξέφυγε από την «υποχρεωτική» απομόνωση από την επικαιρότητα που του επέβαλε η τέχνη που υπηρετούσε και έγινε ενεργό πολιτικό μέλος της κοινωνίας. Τα έργα του David από το 1780 έως το 1799 είναι η απόδειξη αυτής της πορείας και ταυτόχρονα καταδεικνύουν ότι πέτυχε να μεταμορφώσει ένα χωρίς νεύρο ζωγραφικό στυλ, μέσω δικών του εικονιστικών ευρεσιτεχνιών αλλά και των κατάλληλων ιστορικών και πολιτικών συνθηκών, σε ένα Νεοκλασικισμό μέσα από το φίλτρο των επιταγών του Διαφωτισμού, να συνδυάσει το απολύτως Ωραίο με το Υψηλό της τέχνης. Ο David δεν αρκούνταν στο να μιμείται τους αρχαίους. Οι δικοί του πίνακες της ιστορίας χαρακτηρίζονται από μία διαρκή πρόκληση και δυναμική. Κατάφερε να μεταλλάξει την ατομική ηθική του νεοκλασικισμού σε κοινωνική αρετή και να καταστήσει τους νεοκλασικιστικούς του πίνακες όχι μόνο εργαλεία διδαχής αλλά και επαναστατικής προπαγάνδας. Δεν του αποδόθηκε τυχαία ο τίτλος του ζωγράφου της επανάστασης. Οι κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές που έφερε η Γαλλική Επανάσταση έθεσαν τις βάσεις πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε το δημόσιο μουσείο. Το Μουσείο του Λούβρου κεφαλαιοποιεί τις αρχές των Διαφωτιστών περί διδακτικής τέχνης αλλά και των Γάλλων Επαναστατών για πολιτιστική παιδεία για όλους χωρίς κοινωνικά κριτήρια. Ο David πρωτοστάτησε στην ίδρυση του νέου αυτού θεσμού. Προσπαθώντας λοιπόν να συνδυάσουμε δύο επιστημονικά πεδία, αυτό της ιστορίας την τέχνης με αυτό της μουσειολογίας, θα ερευνήσουμε κατά πόσο το πέρασμα του χρόνου διαφοροποιεί την πρόσληψη και ερμηνεία των έργων από το κοινό, κατά πόσο η σημασιοδότηση των έργων αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου .
Abstract:
This Master thesis aims to show, after taking as an example, the painter Jacques Louis David, how the artist managed to embrace an academic art as the Neoclassicism and transmute it into something completely unusual and contemporary expressing his political concerns during times of intense political activity in which the painter free himself from the creative solitude and became an active political member of the society. The works of David from 1780 to 1799 is the proof of the success of the artist's expectations. He managed to transform a rugged and without nerve painterly style, through his own figurative patents and appropriate historical and political conditions in a Neoclassicism through the filter of the demands of Enlightenment, to combine the Absolute Beauty with the artistic Sublime. David was not satisfied in only imitating the ancients. His historical paintings are characterized by a constant challenge and dynamic. He succeeded to transform the individual morality of neoclassicism in social virtue and make their neoclassical paintings not only teaching tools but also tools in the hands of revolutionary propaganda. Not randomly he was assigned by the title of the artist of the Revolution. What was the reception of David’s work during 18th century? The social and political changes brought by the French Revolution were the foundations of the public museum. The Louvre Museum capitalizes all the cultural background of the Enlightenment concerning the education via culture without any social boundaries. David was a pioneer in the establishment of this new institution as well. Combing two scientific fields, that of the history of art with that of museology, we will investigate how α museum visitor of today, is able to recognize and classify the work of David as revolutionary and the artist-himself as the “partisan-painter”
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ "Πολιτιστική Διαχείριση", 2015
