Η αποδυνάμωση δικαιώματος στη νομολογία των δικαστηρίων

Abstract

Το θέμα που πραγματεύεται η παρούσα εργασία είναι η αποδυνάμωση δικαιώματος στη νομολογία των δικαστηρίων, τα οποία την εντάσσουν στην 281 ΑΚ ως ειδικότερη εκδήλωση της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος. Το στοιχείο του χρόνου και των ειδικών συνθηκών και περιστάσεων τελούν σε σχέση αλληλεξάρτησης και συνθέτουν το πραγματικό της αποδυνάμωσης. Συνέπεια του θεσμού δεν είναι η απώλεια δικαιώματος, αλλά η μη δυνατότητα άσκησής του στο μέλλον. Η αντιφατική συμπεριφορά του δικαιούχου που προσκρούει στην απαγόρευση του venire contra factum proprium, δικαιολογεί τη θεμελίωση της αποδυνάμωσης δικαιώματος στην απαγόρευση της αντιφατικής συμπεριφοράς. Η ελληνική νομολογία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη συγκεκριμενοποίηση των κριτηρίων που είναι αξιολογικά ικανά να οδηγήσουν στην κατάφαση της αποδυνάμωσης δικαιώματος, με συνηθέστερα τα παραδείγματα περιπτώσεων της κυριότητας, της παροχής εργασίας και της παράλειψης προαγωγής.Τhe subject negotiated in this thesis is the weakening of right in case law of courts, which is included in 281 Civil Code as a special case of abuse of right. Τhe element of time and the element of special conditions and circumstances are interdependent and compose the fact of the weakening of right. The consequence is not the loss of right, but the weakness of its use in the future. The contradictory behavior of the beneficiary, that opposes in prohibition of venire contra factum proprium, justifies the founding of the weakening of right in prohibition of the contradictory behavior. Greek case law affected the determination of criteria which are able to lead to weakening of right, with most common examples the instances of ownership, job offer and omission of promotion.