Συναίνεση στο συνταξιοδοτικό σύστημα την περίοδο του «νεοφιλελευθερισμού»: διερεύνηση διεθνών παραδειγμάτων και της Ελληνικής περίπτωσης

Abstract

Στην παρούσα εργασία πραγματοποιείται η εξέταση της επιρροής των νεοφιλελεύθερων οδηγιών στο συνταξιοδοτικό σύστημα σε χώρες πρότυπα των καθεστώτων ευημερίας (ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Σουηδία) και των πλαισιώσεων που χρησιμοποιούν για τη μείωση του πολιτικού κόστους, ώστε να εξετάσουμε στη συνέχεια τη διαδικασία εφαρμογής τους στην ελληνική περίπτωση. Επιδιώκεται να γινει αντιληπτός ο βαθμός συναίνεσης, ο οποίος γίνεται προσπάθεια να είναι αυξημένος μέσω συγκεκριμένων τακτικών μείωσης πολιτικού κόστους. Όπως φαίνεται, το μοντέλο των τριών πυλώνων, το οποίο προτείνεται από τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς και η υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του αναδιανεμητικού συστήματος, δεν δημιουργεί ευρύ κλίμα συναίνεσης.In this essay we shall examine the influence of neoliberal instructions conducted in the pension schemes of welfare states (USA, UK, Germany, Sweden) and the framing used for the minimization of the political cost. Understanding this shall assist in examining their application in the greek paradigm. We shall also delve into the grade of consent, for which there are significant international efforts being done to maintain it, by means of lowering the political cost. As is apparent, the model of the three pillars that is being suggested by the international financial institutions (IFIs), as well as the decline of public pay as you go systems (PAYG) do not constitute a broad consensus.