Οι εγγυήσεις δικαστικής προστασίας του ερήμην καταδικασθέντος εκζητουμένου στο θεσμό του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης

Abstract

Με την παρούσα διπλωματική εργασία, επιχειρείται η παρουσίαση του θεσμού του ΕΕΣ υπό το πρίσμα των εγγυήσεων δικαστικής προστασίας, οι οποίες παρέχονται στον ερήμην καταδικασθέντα εκζητούμενο. Η παρούσα μελέτη εξετάζει κατ’ αρχάς τη σχετική ρύθμιση της απόφασης-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ υπό την προϊσχύσασα μορφή της και στη συνέχεια εστιάζει στην ισχύουσα σήμερα διάταξη και στην πρόβλεψη δυνητικών λόγων άρνησης εκτέλεσης του ΕΕΣ, κατόπιν των τροποποιήσεων που επέφερε η απόφαση-πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ, ιδίως με την εισαγωγή της διάταξης του άρθρου 4 α και με αναφορά στους λόγους που οδήγησαν στη νομοθετική αυτή μεταβολή. Συναφώς, επιχειρείται η εννοιολογική προσέγγιση της ερήμην δίκης και της δίκης που οδήγησε στην έκδοση απόφασης, βάσει της νομολογίας του ΔΕΕ και υπό τις ειδικότερες αυτών διακρίσεις. Περαιτέρω, γίνεται εκτενής αναφορά στην εκτέλεση του εντάλματος ως συνιστώσας τον κανόνα στο πλαίσιο του ΕΕΣ αλλά και στις εξαιρέσεις από αυτόν, με ταυτόχρονη αναφορά στον ελληνικό νόμο ενσωμάτωσης και στις συναφείς ρυθμίσεις του ΚΠΔ. Η προσέγγιση γίνεται τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο (νομολογία των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων και εθνική νομολογία).The purpose of this work is mainly about the mechanism of the EAW in the light of the guarantees of judicial protection, which are provided to the convicted person, who did not appear in person. The present study examines firstly the relevant provision of Framework Decision 2002/584/JHA in its previous form. Afterwards, it focuses on its provision in force concerning grounds for optional non-execution of the EAW, following the amendments made by Framework Decision 2009/299/JHA, in particular with the introduction of the provision of article 4a and with reference to the reasons, which led to this legislative amendment. In addition, a conceptual approach of the in absentia trial and the trial, which led to the issuance of a decision based on the jurisprudence of the CJEU and under the most specific distinctions is attempted. In this regard, extensive reference is made to the execution as a component of the rule in the context of the EAW, but also to the exceptions from this rule, with simultaneous reference to the Greek law incorporating the above FD, as well as to the relevant provisions of the Criminal Procedure Code. The approach is both theoretical as well as in practical level (jurisprudence of the European Courts and national jurisprudence).