Η διακριτική ευχέρεια – το περιθώριο εκτίμησης των αναθετουσών αρχών στην απονομή δημοσίων συμβάσεων κατά το δίκαιο της Ε.Ε.

Abstract

Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται η αποτύπωση περιπτώσεων ενδεικτικών διακριτικής ευχέρειας στο πλαίσιο απονομής των δημοσίων συμβάσεων του ενωσιακού δικαίου. Η έννοια της ευχέρειας της διοικητικής εξουσίας έχει ειπωθεί ότι είναι «υφασμένη στον αργαλειό του Συντάγματος» και διαπιστώνουμε ότι διατείνεται χάριν της αποτελεσματικότητας και της οικονομίας της διαδικασίας ανάθεσης. Το ίδιο το ΔΕΕ αναγνωρίζει ευρύτητα εκτίμησης στα θεσμικά όργανα, η οποία ενίοτε αντιπαλεύει με την αρχή της Νομιμότητας. Ο δικαστικός έλεγχος ποικίλει ως προς τα περιθώρια που αφήνει στις αναθέτουσες αρχές και θέτει ως όριο την πρόδηλη υπέρβαση των άκρων ορίων. Καθοριστική είναι η συμβολή του Δικαστηρίου στην επικύρωση των «οριζόντιων» πολιτικών στόχων της Ένωσης. Η διαπλαστική αλκή που επιδεικνύει εξισσοροπεί έντεχνα τα συμφέροντα του συνόλου κοινωνίας και πολιτών και των υποψηφίων αναδόχων παραλλήλως.

This study attempts to capture indicative cases of discretion in the award of public procurement contracts under Union law. The notion of administrative authority has been said to be "woven into the fabric of the Constitution" and we find that it claims for the efficiency and economy of the awarding process. The CJEU itself recognizes the institutions' wide discretion, which sometimes runs counter to the principle of legality. Judicial control varies as regards the margins left to the contracting authorities and sets as a limit the apparent margin overruns. The Court's contribution to the validation of the Union's "horizontal" policy objectives is decisive. The formative power that the Court reveals deliberately balances the interests of society-citizens as a whole and of the contractors in parallel.