Το δικαίωμα πληροφόρησης του κατηγορουμένου για την σε βάρος του κατηγορία κατ’ άρθρο 6 παράγραφος 3 περίπτωση α΄ της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Abstract

Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας συνιστά η μελέτη του δικονομικού δικαιώματος πληροφόρησης του κατηγορουμένου για την εναντίον του κατηγορία, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο αρθρ. 6 παρ. 3 περ. α΄ της Ε.Σ.Δ.Α. Πριν από την προσέγγιση του κανονιστικού περιεχομένου του εν λόγω δικαιώματος, κρίνεται σκόπιμη η κατανόηση της σχέσης του δικαιώματος πληροφόρησης του κατηγορουμένου με το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα δικαστικής ακροάσεώς του στην ποινικής δίκη. Το δικαίωμα πληροφόρησης του κατηγορουμένου αποτελεί ένα - ίσως και το σημαντικότερο - από τα προπαρασκευαστικά δικαιώματα του γενικότερου δικαιώματος ακροάσεως - υπερασπίσεως του κατηγορουμένου. Βασικός σκοπός της παρούσας μελέτης αποτελεί η οριοθέτηση του κανονιστικού περιεχομένου του δικαιώματος πληροφόρησης του κατηγορουμένου, όπως αυτό προβλέπεται στο αρθρ. 6 παρ. 3 περ. α΄ της Ε.Σ.Δ.Α, σύμφωνα με την πάγια θέση της νομολογίας του ΕυρΔΔΑ. Υπό το πρίσμα της νομολογίας του ΕυρΔΔΑ εξετάζεται αφενός η σχέση του δικαιώματος πληροφόρησης του κατηγορουμένου με το δικαίωμά του σε μία δίκαιη δίκη αφετέρου το πεδίο εφαρμογής της διάταξης της Ε.Σ.Δ.Α που προβλέπει το υπό εξέταση δικαίωμα. Επίσης, αναγκαία κρίνεται η αναφορά στις συνέπειες για την ελληνική έννομη τάξη που έχει η κρίση του ΕυρΔΔΑ περί παραβίασης της διάταξης του αρθρ. 6 παρ. 3 περ. α΄ της Ε.Σ.Δ.Α.Στη συνέχεια, το περιεχόμενο του ερευνώμενου δικαιώματος προσδιορίζεται με βάση τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Συγκεκριμένα, το δικαίωμα πληροφόρησης του κατηγορουμένου εμφανίζεται στα διάφορα στάδια της ποινικής διαδικασίας με πολλές λειτουργικές εκφάνσεις. Στις περιπτώσεις δε παραβίασης του δικαιώματος πληροφόρησης του κατηγορουμένου επέρχεται η δικονομική συνέπεια της απόλυτης ακυρότητας, σύμφωνα με τη διάταξη του αρθρ. 171 παρ. 1 αριθμ. δ΄ ΚΠΔ.Στο τελευταίο κεφάλαιο τίθενται κάποια ζητήματα πρακτικής εφαρμογής του δικαιώματος πληροφόρησης του κατηγορουμένου, όπως αυτά αντιμετωπίζονται από την ελληνική νομολογία αλλά και από την αντίστοιχη του ΕυρΔΔΑ. Επιπλέον, εξετάζεται το εάν και υπό ποιους όρους η παραβίαση της διάταξης του αρθρ. 6 παρ. 3 περ. α΄ Ε.Σ.Δ.Α αποτελεί αντικείμενο αναιρετικού ελέγχου και αξιολογείται η στάση του Αρείου Πάγου καθώς και των ελληνικών δικαστηρίων απέναντι στην πάγια θέση της νομολογίας του ΕυρΔΔΑ σε ό, τι αφορά το δικαίωμα πληροφόρησης του κατηγορουμένου.