Ασφάλεια vs. ανθρωπιστική βοήθεια: η περίπτωση του Στολίσκου της Ελευθερίας

Abstract

Η συνεχιζόμενη πολιτική αποκλεισμού της Γάζας από το Ισραήλ προβάλλοντας το επιχείρημα της κρατικής ασφάλειας έχει δημιουργήσει πληθώρα αντιδράσεων, ιδιαίτερα στον χώρο των μη-κρατικών φορέων. Αποτέλεσμα είναι η ανάδυση συλλογικοτήτων από αλληλέγγυους προς τον παλαιστινιακό λαό, οι οποίες μέσα από τη δράση τους επιτυγχάνουν ή και αποτυγχάνουν να διαμορφώσουν το πολιτικό σκηνικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Στολίσκου της Ελευθερίας και η επίθεση που δέχτηκε από το Ισραήλ τον Μάιο του 2010, κατά τη διάρκεια αποστολής με πλοία που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια. Το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι εάν το δικαίωμα του Ισραήλ στην ασφάλεια είναι απεριόριστο ώστε να νομιμοποιεί τις πράξεις του τόσο απέναντι στον πληθυσμό της Γάζας όσο και αναφορικά με το επεισόδιο που εξετάζεται στην παρούσα εργασία και κατά πόσον, μπορεί να παραμένει στο απυρόβλητο με τη συνειδητή ανοχή και βούληση της διεθνούς κοινότητας.The continuous Israeli policy of imposing an overall closure regime on Gaza, under the justification of state security, has caused a number of reactions, particularly among non-state actors. As a result, collectivities of individuals showing their solidarity to the Palestinian people are emerging, and through their action achieve or fail to shape the political scenery. A typical example is the case of the Freedom Flotilla which was attacked by Israel in May 2010, during a mission to deliver humanitarian aid to Gaza by sea. The key question is two-fold: is Israel’s right to security unlimited, thus legitimizing its actions towards the people of Gaza and the incident examined in the present thesis? Can it remain untouched by the legal implications of its actions with the conscious tolerance and will of the international community?