Οι μικροί παρίες των πόλεων: παιδιά στους δρόμους της Αθήνας

Abstract

Στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις- μητροπόλεις, τα παιδιά που ζουν ή περνάνε αρκετό χρόνο στους δρόμους της αποτελούν το αντίθετο μιας ψευδοεικόνας και την τύχη που τους επιφύλαξε μια κοινωνία, που διατηρεί τον Καιάδα στο επίπεδο των συμβολικών και πραγματικών αποκλεισμών. Η κατάσταση αυτή δεν είναι καινούρια, όπως άλλωστε και η ανθρώπινη φτώχεια συμβαδίζει με την εξέλιξη και την ανάπτυξη ενός συστήματος που τα μετατρέπει όλα σε αγοραίες εικόνες. Από την άλλη, στην ανθρωπιστική διάσταση και στο επίπεδο του ‘πολιτικός ορθό’- ένα αποτέλεσμα διεκδικήσεων και παραχωρήσεων- τα παιδιά θεωρούνται μέτοχοι μιας σειράς δικαιωμάτων .και παροχών. Ποια παιδιά; είναι το ερώτημα που προκύπτει από μια γρήγορη και πανοραμική ματιά, για να επιβεβαιώσει την κοινωνία των δύο τρίτων και στον παιδικό κόσμο. Η Ελλάδα, μια χώρα μικρή γεωγραφικά, μεγάλη όμως στην ιστορία που αναμοχλεύει και στους υπερεθνικούς σχηματισμούς που συμμετέχει. Η εικόνα των παιδιών της δεν φαίνεται να αλλάζει σε τίποτα από το σκηνικό που μόλις περιγράφηκε και ας υπήρξε ο Ξένιος Δίας ένας από τους σημαντικότερους Θεούς του τόπου, έστω της Αθήνας. Τα παιδιά όμως^κ3ρύσεως_υπονοούν το μέλλον. Ακόμη και αν η παιδική ηλικία θεωρηθεί μια κοινωνική κατασκευή, οι άνθρωποι μένουν και χτίζουν κοινωνίες και σχέσεις. Ίσως τελικά αυτός είναι και ένας από τους σημαντικότερους λόγους για να σκύψει κάποιος με^ιοβαρόττιτα-πάνβι-^τα-ζητήτιατα^των. παιδιών. Ο άλλος λόγος αφορά το ίδιο το παρόν. Η παρούσα εργασία, μέσα από το ιδιαίτερο θέμα των παιδιών του δρόμου’, έχει σκοπό να αγγίξει και να παρουσιάσει τα θέματα αυτά. Πολύ περισσότερο όμως, να αποτελέσει ένα πρελούδιο για εκπόνηση μελλοντικών και αρκετά πιο διευρυμένων ερευνών, που θα καταφέρουν να αφυπνίσουν τα κοινωνικά αντανακλαστικά και να τα μεταφράσουν σε ουσιαστικές πολιτικές λύσεις.