Η συμβολή των κοινωνικών μέσων στην ανάδυση των συλλογικών εξεγερσιακών δράσεων: τα παραδείγματα της Τυνησίας και της Αιγύπτου

Abstract

Η δυναμική διαλεκτική σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στο κινηματικό φορτίο της εξέγερσης και στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την δυναμική διαλεκτική σχέση που πήρε σάρκα και οστά μέσα στην διαδικασία της εξέγερσης ανάμεσα στους δρώντες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Συγκεκριμένα πολιτικά περιεχόμενα προσέγγισαν περιγεγραμμένα πολιτικά ακροατήρια. Η τεχνική δυνατότητα των ψηφιακών μέσων να συμβάλλουν στη δημιουργία ενός πεδίου επικοινωνιακής δυναμικής συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό για να επιτευχθεί αυτή η σχέση. Αν ωστόσο τελικά παραδεχόμαστε μία διαλεκτική αλληλουχία κινηματικών φάσεων , στη πρώτη φάση της διάδοσης, της στρατολόγησης και της προπαγάνδησης των θέσεων της εξέγερσης τα κοινωνικά μέσα επιτελούν καθοριστική λειτουργία. Ωστόσο, στη δεύτερη φάση της άρθρωσης συγκεκριμένης πολιτικής πρότασης φαίνεται ότι τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης έχουν αμελητέα επίδραση απέναντι σε παγιωμένες και κάθετες πολιτικές δομές συσπείρωσης των κινηματικών δρώντων.The dynamic and dialectical relationship that developed between the rebellion charge and social media would not be possible without the dynamic dialectical relationship that took shape in the process of revolt among the actors and social media. Specific political contents approached framed political audiences. The technical ability of digital media helped the creation of a dynamic communication field and contributed greatly to achieve this relationship. If finally admit a dialectical sequence of phases in every social movement, in the first phase of dissemination, recruitment, spread and propagandisis of ideology, social media perform critical function . However, in the second phase where the joint of a specific political proposal is critical seems that social media have negligible effect against entrenched and vertical political structures.