Ιστορίες από τα σπίτια των εκπαιδευτικών: ο οικιακός χώρος, η εργασία και η ρευστοποίηση των ορίων

Abstract

Ξεκινώντας από το τραπέζι της κουζίνας ως σημείο συνάντησης, (ανα)παραγωγής και καθημερινών επιτελέσεων, επεκτείνω τη ματιά μου συνολικά στον οικιακό χώρο, ώστε να καταγραφούν οι εγγραφές της εργασίας σε αυτόν. Αναζητώ τις πρακτικές και τις εμπειρίες των δασκάλων που εντοπίζονται στο σπίτι και την καθημερινή ζωή. Συγκεντρώνω οικιακές ιστορίες που αναδεικνύουν τη διαπλοκή των χρονοχώρων της εργασίας και του σπιτιού, τα ρευστά όρια ανάμεσα στους ρόλους και τις επιτελέσεις. Μέσα από την εθνογραφική παρατήρηση τεσσάρων σπιτιών εκπαιδευτικών προκύπτουν στοιχεία που αφορούν την επαγγελματική τους ταυτότητα. Σε ένα πλαίσιο όλο και μεγαλύτερης επισφάλειας για τις/τους εκπαιδευτικούς, παρατηρούμε πως οι εργασιακές σχέσεις επηρεάζουν την στέγαση και τις συνθήκες διαβίωσης. Η επαγγελματική εμπειρία καθορίζει το βίωμα της οικιακότητας – συναρθρώνεται με τις επιτελέσεις της μητρότητας, τη διαχείριση του (ελεύθερου) χρόνου και χώρου, ενώ αποτυπώνεται υλικά στο σπίτι.Starting from the kitchen table as a meeting point, a space for (re)production and daily performances, I extend my gaze to the entire domestic space to record the imprints of work within it. I seek the practices and experiences of teachers that are located within the home and everyday life. I gather domestic stories that highlight the intertwining of the time-spaces of work and home, the fluid boundaries between roles and performances. Through ethnographic observation of four teachers' homes, elements concerning their professional identity emerge. In a context of increasing precariousness for teachers, we observe that professional status affects housing and living conditions. Work shapes the understanding of domesticity—it is articulated with the performances of motherhood, the management of (free) time and space, and is materially reflected in the home.