Στεγαστική επισφάλεια των νέων και στεγαστική πολιτική

Abstract

Με την παρούσα εργασία επιδιώκεται η χαρτογράφηση των βασικών μονοπατιών που ακολούθησε η στεγαστική πολιτική στο Νεοφιλελεύθερο Κράτος Ευημερίας και επιχειρείται η αποκωδικοποίηση των κεντρικών αξόνων της στέγασης των νέων. Σε ένα ολοένα πιο ασταθές και μεταβαλλόμενο τοπίο κοινωνικοοικονομικών αλλαγών και φαινομένων εκτεταμένης εμπορευματοποίησης της κατοικίας, η στέγαση ανακύπτει ως ο ακρογωνιαίος λίθος ενός αξιοπρεπούς τρόπου ζωής και ως κομβικός παράγοντας μετάβασης στην ενήλικη ζωή. Οι επίπονες επιπτώσεις των κρίσεων στο σύνολο του πληθυσμού και ιδιαίτερα στους νέους, μετέβαλε τις εργασιακές και στεγαστικές συνθήκες, όξυνε τις κοινωνικές ανισότητες, διόγκωσε το χάσμα μεταξύ των γενεών και επιδείνωσε τις συνθήκες διαβίωσης, αναγορεύοντας τη στέγαση των νέων σε ένα κρίσιμο ζήτημα παγκόσμιας ανησυχίας. Σε εγχώριο επίπεδο, η αποσπασματική και υπολειμματική αντανάκλαση της διαχείρισης των κρίσεων μεταφράστηκε σε εκτεταμένα φαινόμενα εργασιακής και στεγαστικής επισφάλειας, καθώς διέρρηξε το πλαίσιο προστασίας της κύριας κατοικίας και αύξησε τις τιμές των ενοικίων, γεγονός που εκτράχυνε τις ζωές των νέων και κατέστησε δυσοίωνες τις προοπτικές απόκτησης ιδιόκτητης στέγης. Στόχος της νέας στεγαστικής πολιτικής είναι η στέγαση των νέων μέσω της χορήγησης στεγαστικών δανείων, επαναφέροντας τις αλγεινές μνήμες για την εμφάνιση μίας νέας στεγαστικής κρίσης. Η διαμόρφωση ενός πλέγματος στεγαστικών πολιτικών που θα υπογραμμίζουν τη θεμελιώδη φύση του δικαιώματος στη στέγαση και θα προστατεύουν τους νέους από τον κίνδυνο κοινωνικού και στεγαστικού αποκλεισμού είναι επιβεβλημένη.

The purpose of this study is to outline the primary trajectories of housing policy within the Neoliberal Welfare State and to decode the central axes of youth housing. In an increasingly volatile and shifting landscape of economic transitions, housing is emerging as the cornerstone of a dignified lifestyle and a pivotal factor in the transition to adulthood. The crises’ distressing impact on the entire population and particularly on young adults, has resulted in changing working and housing conditions, exacerbated social inequalities, widened the gap between generations and worsened living conditions, making housing for young people a critical issue of global concern. At the local level, the fragmented and residual reflection of crisis management has translated into widespread phenomena of job and housing precarity, as it has breached the protective framework of the primary residence and driven up rent prices, which has disrupted the lives of young people and made the prospect of owning a home bleak. The goal of the new housing policy is to house young people through the granting of housing loans, bringing back old memories of the emergence of a new housing crisis. It is imperative to develop a network of housing policies that underline the fundamental nature of the right to housing and protect young people from the risk of social and housing exclusion.