Οι συνιστώσες των μεταρρυθμίσεων

Abstract

Οι προσεγγίσεις που κινούνται στο γνωστικό πεδίο της Διοικητικής Θεωρίας δεν αρκούν για να θέσουν σε κίνηση ένα τόσο σύνθετο εγχείρημα, όπως η Διοικητική Μεταρρύθμιση, και, πολύ περισσότερο, να εξασφαλίσουν την επίτευξη επιθυμητών στόχων-αποτελεσμάτων. Όπως και σε πολλά αντίστοιχης πολυπλοκότητας εγχειρήματα, η τεχνική-τεχνοκρατική διάσταση, όσο καλά επεξεργασμένη και αν είναι, δεν αρκεί από μόνη της να επιφέρει παρά ίσως κάποια, οριακού χαρακτήρα, βελτίωση μιας προβληματικής κατάστασης. Κάτι τέτοιο φαίνεται πολύ χαρακτηριστικά στις περιπτώσεις ορισμένων παλαιότερων μεταρρυθμιστικών προσπαθειών, που θεωρούνται επιτυχημένες, όπως εκείνη του «Καποδίστρια» (1997-1998). Με το σύνολο των μεταρρυθμιστικών δράσεων που εξαγγέλθηκαν και εν τέλει πραγματοποιήθηκαν (δεν υλοποιήθηκαν όλες…), είτε αυτές ήταν θεωρητικού χαρακτήρα (σύνταξη σχεδίων) είτε θεσμικού (ψήφιση σχετικού νόμου) είτε υποστηρικτικού (πρόσληψη νέων υπαλλήλων, επιμόρφωση νεοεκλεγέντων δημοτικών αρχόντων κτλ.), επιτεύχθηκε, πράγματι, κάποια βελτίωση της πραγματικότητας της τοπικής αυτοδιοίκησης στη χώρα μας. Ωστόσο, δεν άλλαξε καθόλου η συνολική λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, η επιζητούμενη αποκέντρωση δεν επιτεύχθηκε και το κράτος δεν φαίνεται να ήρθε πολύ πιο κοντά στον πολίτη. Ακριβώς την ίδια, οριακού χαρακτήρα βελτίωση, μπορούμε να διαπιστώσουμε σε πολλές περιπτώσεις μεταρρυθμιστικών δράσεων που δίνουν έμφαση ή επικεντρώνονται αποκλειστικά σε τεχνολογικές αναβαθμίσεις, όπως σε αυτοματισμό γραφείου, σε εφαρμογές διαφόρων πληροφορικών συστημάτων υποστήριξης, στην ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων ή τη λειτουργία πυλών πληροφόρησης κτλ.Approaches that operate within the cognitive field of Administrative Theory are not sufficient to set in motion such a complex undertaking as Administrative Reform, and, much more so, to ensure the achievement of desired goals-results. As in many undertakings of corresponding complexity, the technical-technocratic dimension, however well elaborated, is not sufficient by itself to bring about anything more than perhaps some marginal improvement of a problematic situation. This is very characteristically evident in the cases of certain earlier reform attempts that are considered successful, such as that of "Kapodistrias" (1997-1998). With the totality of reform actions that were announced and ultimately carried out (not all were implemented…), whether these were of a theoretical nature (drafting of plans) or institutional (passing of relevant law) or supportive (hiring of new employees, training of newly elected municipal officials etc.), some improvement of the reality of local government in our country was indeed achieved. However, the overall functioning of the state mechanism did not change at all, the sought-after decentralization was not achieved and the state does not seem to have come much closer to the citizen. Exactly the same marginal improvement can be observed in many cases of reform actions that emphasize or focus exclusively on technological upgrades, such as office automation, applications of various information support systems, electronic circulation of documents or the operation of information portals etc.