Το Ελληνικό Ινστιτούτο της Βενετίας και η εξωτερική πολιτιστική πολιτική του ΥΠΕΞ

Abstract

Η ίδρυση του Ελληνικού Ινστιτούτου της Βενετίας ξεκίνησε μόνο με καλές προθέσεις και στόχο να μην χαθεί η σύγχρονη παρουσία της Ελλάδας εκεί που για αιώνες άνθισε η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα της μαγικής αυτής πόλης. Η κάποτε ισχυρή και πλούσια Ελληνική Κοινότητα, ήδη στις αρχές του 20ού αι., είχε χαρακτηριστεί ως «χρεοκοπημένη», σύμφωνα με έκθεση έλληνα προξένου στη Βενετία το 1922. Ωστόσο, η Κοινότητα είχε στην κατοχή της περίπου 60 ακίνητα, εικόνες, αρχείο, βιβλία και ιερά σκεύη του ναού του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων. Το ζήτημα της ελληνικής παρουσίας στη Βενετία άρχισε να αντιμετωπίζεται από το ελληνικό κράτος μόλις το 1949, όταν πλέον η ιταλική κυβέρνηση είχε επιβάλει καθεστώς επιτροπείας στη διαχείριση της περιουσίας της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας της Βενετίας.The establishment of the Hellenic Institute of Venice began only with good intentions and the goal of not losing Greece's contemporary presence where for centuries the Greek Orthodox Community of this magical city flourished. The once powerful and wealthy Greek Community, already in the early 20th century, had been characterized as "bankrupt," according to a report by a Greek consul in Venice in 1922. However, the Community had in its possession about 60 properties, icons, archives, books and sacred vessels of the church of Saint George of the Greeks. The issue of Greek presence in Venice began to be addressed by the Greek state only in 1949, when the Italian government had already imposed a trusteeship regime on the management of the property of the Greek Orthodox Community of Venice.