Το άρθρο 53 του ΧΘΔ της ΕΕ: Ζητήματα ερμηνείας κι εφαρμογής

Abstract

Η εργασία εξετάζει την ερμηνεία και εφαρμογή του Άρθρου 53 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με έμφαση στη λειτουργία του ως ρήτρα διασφάλισης του υψηλότερου δυνατού επιπέδου προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων στο ενωσιακό νομικό πλαίσιο. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνήσει τον ρόλο του άρθρου στη διαχείριση της πολυπλοκότητας και των πιθανών αντιφάσεων που απορρέουν από την ταυτόχρονη ισχύ πολλαπλών νιμικών τάξεων — ενωσιακό δίκαιο, διεθνές δίκαιο (ιδίως της ΕΣΔΑ), καθώς και εθνικά Συντάγματα. Κεντρικός άξονας είναι η ανάλυση της νομολογίας του ΔΕΕ (ιδίως Melloni και Åkerberg Fransson) και ο τρόπος με τον οποίο το Άρθρο 53 ερμηνεύεται υπό το πρίσμα της αρχής της υπεροχής, της νομικής αυτονομίας της Ένωσης και του συνταγματικού πλουραλισμού.This thesis explores the interpretation and application of Article 53 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union, focusing on its role as a safeguard clause intended to preserve the highest possible level of fundamental rights protection within the EU legal order. It analyzes how Article 53 functions in the context of overlapping legal sources—EU law, international human rights law (particularly the European Convention on Human Rights), and national constitutional traditions—and how it addresses potential normative conflicts among them. Particular attention is given to the jurisprudence of the Court of Justice of the European Union, especially Melloni and Åkerberg Fransson, and to the doctrinal framework of constitutional pluralism, which supports an understanding of Article 53 as a provision enabling judicial dialogue and coordination between legal systems.