Επιδοματικές πολιτικές για την αντιμετώπιση της φτώχειας: από τη φιλανθρωπία στην υπολογισμένη βαρβαρότητα

Abstract

Το θέμα που θα πραγματεύεται η διπλωματική εργασία είναι ο αντίκτυπος των επιδοματικών παροχών στην αντιμετώπιση της φτώχειας. Από το μεσαίωνα, η κυρίαρχη αντίληψη για τη φτώχεια διαμορφώνει και τις ανάλογες παρεμβάσεις. Τη θέση της ελεημοσύνης του μεσαίωνα, παίρνουν ο έλεγχος και η τιμωρία στους αιώνες που ακολουθούν. Η αρχή της «λιγότερης επιλεξιμότητας» διαπνέει τους νόμους των φτωχών του 19ου αιώνα, και τα workhouses, που αποτελούν τον αποκλειστικό φορέα πρόνοιας, διακρίνονται από μία στρατηγική βαρβαρότητα, που θα κάνει τους φτωχούς να εργαστούν οπουδήποτε, από το να προσεγγίσουν τα ιδρύματα αυτά. Σήμερα, μια πολιτική φιλανθρωπίας συμβάλει στην καταστρατήγηση κοινωνικών δικαιωμάτων και τη διαιώνιση ανισοτήτων. Η ελλειμματικότητα των προνοιακών παροχών, σε συνδυασμό με τον έλεγχο πόρων και τη στιγματοποίηση, συνιστούν μια νέα μορφή υπολογισμένης βαρβαρότητας. Μιας βαρβαρότητας που δεν είναι απόλυτη, αλλά ρυθμισμένη ώστε να μην οδηγεί σε μαζικούς θανάτους των φτωχών, αλλά στην διατήρηση του αποκλεισμού τους και τη διαθεσιμότητα τους σε εργασία.The topic that the thesis will address is the impact of benefits on poverty reduction. Since the Middle Ages, the dominant perception of poverty has shaped the welfare interventions. The place of charity in the Middle Ages is taken by control and punishment in the centuries that follow. The principle of "less eligibility" pervades the laws of the poor in the 19th century, and workhouses, which are the exclusive provider of welfare, are distinguished by a strategic brutality that will make the poor work anywhere but approaching these institutions. Today, a philanthropic policy contributes to the violation of social rights and the reproduction of inequalities. The under-provision of welfare benefits, combined with means testing and stigmatisation, constitute a new form of calculated barbarity. A barbarity that is not absolute, it is regulated so that it does not lead to mass deaths of the poor, but to the maintenance of their exclusion and their availability for labour.