Η Τουρκία πριν και μετά το πάρκο Γκεζί: τα όρια της ηγεμονίας του Ερντογάν

Abstract

Η αντίσταση του πάρκου Γκεζί (Gezi), όπως έμειναν γνωστές οι μαζικές κινητοποιήσεις του Ιουνίου 2013 στην Τουρκία, αποτελεί πλέον ένα από τα σημαντικότερα σημεία καμπής στην ιστορία του σύγχρονου τουρκικού κράτους και ιδιαίτερα των αντιπαραθέσεων για τον εκδημοκρατισμό της χώρας. Όπως και άλλα ιστορικά γεγονότα στην Τουρκία, ο αντίκτυπος της αντίστασης του Γκεζί φαίνεται να σηματοδοτεί νέες κοινωνικές ανακατατάξεις. Οι κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), τον περασμένο Ιούνιο, έφεραν μαζί τους αιτήματα και διεκδικήσεις προηγούμενων διαδηλώσεων μικρότερης έκτασης. όμως, η μαζικότητα, το περιεχόμενο των διεκδικήσεων και οι δημιουργικοί τρόποι έκφρασής τους στον δημόσιο χώρο, έδωσαν την αίσθηση ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει στην Τουρκία.

The Gezi Park Protest, as the June 2013 mass protests in Turkey became known, has become one of the most significant turning points in the history of the modern Turkish state, and in particular the country’s struggles for democratization. Like other historical events in Turkey, the impact of the Gezi Protest seems to signal new social upheavals. The protests against the Justice and Development Party (AKP) government last June brought with them demands and demands from previous smaller-scale demonstrations. However, the scale, content of the demands, and the creative ways in which they were expressed in public space gave the impression that something important was happening in Turkey.