Το ευρωπαϊκό και εθνικό νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία και τη βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων σε συνθήκες κλιματικής κρίσης

Abstract

Η προστασία και η βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων αποτελεί βασική προτεραιότητα της ΕΕ και των κρατών μελών, αλλά και σημαντική πρόκληση, ενόψει της ραγδαίας εξελισσόμενης κλιματικής αλλαγής, η οποία έχει ήδη επιφέρει δραματικές συνέπειες στην ποιοτική και ποσοτική κατάσταση των υδάτων. Προς την κατεύθυνση αυτή, η ΕΕ έχει ήδη προβεί τις τελευταίες δεκαετίες στην υιοθέτηση μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής και στη συγκρότηση του κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου για την επίτευξη ενός ικανοποιητικού επιπέδου ποιοτικού νερού και για τη διασφάλιση της αειφόρου χρήσης των υδάτων, το οποίο απαρτίζεται από την Οδηγία-Πλαίσιο για τα ύδατα (2000/60/ΕΚ), η οποία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του ενωσιακού νομοθετικού πλαισίου για τα ύδατα, και μια σειρά άλλων υποστηρικτικών Οδηγιών, που την πλαισιώνουν. Η Ελλάδα, στην προσπάθεια εναρμόνισής της με τις διατάξεις του ενωσιακού δικαίου στο πεδίο διαχείρισης των υδάτων, θέσπισε τον N. 3199/2003 και το Π.Δ 51/2007, χωρίς ωστόσο, τα αποτελέσματα να είναι τα επιθυμητά ως προς τη συγκρότηση ενός ισχυρού και ολοκληρωμένου πλαισίου, ικανού να υπηρετήσει τους στόχους της ΕΕ. Η επιταχυνόμενη εξέλιξη του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής, αλλά και οι επιπτώσεις του στον υδρολογικό κύκλο αναδεικνύουν ολοένα και περισσότερο την ανάγκη της συνεχούς αναπροσαρμογής και επικαιροποίησης, σε ενωσιακή αλλά και εθνική βάση, των υφιστάμενων θεσμικών πλαισίων, βάσει των νέων κλιματικών δεδομένων, και της άμεσης λήψης ενισχυτικών μέτρων, ικανών να εγγυηθούν αφενός, την καλή ποιότητα και ποσότητα των υδάτων και αφετέρου, την ανθεκτικότητα και την προσαρμοστικότητα των κοινωνιών.Τhe protection and sustainable management of water resources is a key priority for the EU and Member States, but also a major challenge in the face of rapidly evolving climate change, which has already had a dramatic impact on water quality and quantity. To this direction, the EU has already spent the last decades adopting a long-term strategy and establishing the appropriate legislative framework to achieve a satisfactory level of water quality and ensure sustainable water use, consisting of the Water Framework Directive (2000/60/EC), which is the cornerstone of the EU water legislative framework, and a number of other supporting Directives. Greece, in an effort to harmonize with the provisions of EU law in the field of water management, enacted Law no. 3199/2003 and PD 51/2007, without, however, the desired results in terms of establishing a strong and comprehensive framework capable of serving EU objectives. The accelerated development of the phenomenon of climate change and its impact on the hydrological cycle increasingly highlights the need for continuous adaptation and updating of the existing institutional frameworks, both at EU and national level, based on the new climate data, and for the immediate adoption of supportive measures, capable of guaranteeing good water quality and quantity on the one hand, and the resilience and adaptability of societies on the other.