Η βαρβαρότητα ως το «τελετουργικό του πολιτισμού»: ο Αdorno για τον ναζισμό

Abstract

Τα δίπολα στην ιστορία της φιλοσοφίας, όπως παλαιό/νέο, Μεσαίωνας/νεωτερικότητα, βαρβαρότητα/πολιτισμός, με τον δεύτερο όρο να υπερτερεί αξιολογικά έναντι του πρώτου, είναι σημεία ιδεολογικών χρήσεων και καταχρήσεων αλλά και πολεμικών αντιπαραθέσεων των ιδεών. Η αξιολογική φόρτιση σημαινόμενων, όπως «νέο» και «πολιτισμός», που εντείνει η αντιπαράθεσή τους στα ριζικά έτερα τους, όπως «σκοτεινοί χρόνοι» και βαρβαρότητα ανα-νοηματοδότησε τον χρόνο της ιστορίας, αποδίδοντάς του προθέσεις, σκοπούς και μεγαλεπήβολα σχέδια.The dichotomies in the history of philosophy, such as old/new, Middle Ages/modernity, barbarism/civilization, with the second term being axiologically superior to the first, are points of ideological uses and abuses as well as polemical confrontations of ideas. The evaluative charging of signifiers such as "new" and "civilization," intensified by their opposition to their radical others, such as "dark ages" and barbarism, re-signified the time of history, attributing to it intentions, purposes, and ambitious plans.