Η ελληνική πολιτική για τη μουσουλμανική μειονότητα στη δυτική Θράκη και ο ρόλος της τουρκικής στρατηγικής στην ευρύτερη περιοχή μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται την πολιτική που έχει υιοθετήσει το ελληνικό κράτος για την μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης και τον τρόπο με τον οποίο η πολιτική αυτή υπονομεύεται από την Τουρκία. Εξετάζονται τα ιστορικά γεγονότα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923 μέχρι σήμερα. Η μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης που αποτελείται από τουρκόφωνους, Πομάκους και Ρομά και η ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου εξαιρέθηκαν από την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών το 1923. Η Ελλάδα για πολλά χρόνια αδυνατούσε να ενσωματώσει αυτόν τον μουσουλμανικό πληθυσμό στην ελληνική κοινωνία, καθώς εξαρτούσε τη διαχείριση του μειονοτικού ζητήματος από τη σχέση της με την Τουρκία. Αντίθετα, η Τουρκία εξακολουθεί να προσπαθεί να επιβάλει τουρκική εθνική συνείδηση στη μουσουλμανική μειονότητα, ενώ παράλληλα εκμεταλλεύεται και τη μουσουλμανική θρησκεία ως στοιχείο που τη συνδέει με τη μειονότητα. Οι ενέργειες αυτές εντάσσονται σε μια ευρύτερη στρατηγική της Τουρκίας που σκοπό έχει να επηρεάσει τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στα Βαλκάνια και κατ' επέκταση να την καταστήσει κέντρο του μουσουλμανικού κόσμου, αρκετά ισχυρό ώστε να σταθεί απέναντι στον δυτικό κόσμο.This dissertation is about the policy adopted by the state of Greece for the Muslim minority of Western Thrace and the way in which this policy is undermined by Turkey. The historical events from the signing of the Treaty of Lausanne in 1923 until today are examined. The Muslim minority of Western Thrace, which consists of Turkish-speaking, Pomaks and Romani, and the greek minority of Constantinople, Imbros and Tenedos were exempted from the compulsory population exchange in 1923. For many years Greece was unable to integrate this muslim population into Greek society, as it depended its minority policy on its relationship with Turkey. On the contrary, Turkey is still trying to impose a Turkish national consciousness on the Muslim minority, while at the same time exploits the Muslim religion as an element that connects it to the minority. These actions are part of a wider strategy of Turkey that aims to influence the Muslim populations in the Balkans and furthermore make the country a center of the Muslim world, strong enough to stand up to the Western world.