Εθνική ταυτότητα ως βάση για τη δημιουργία μακροχρόνιας και ρεαλιστικής υψηλής στρατηγικής κρατών: η επιτυχία της ρωμαϊκής υψηλής στρατηγικής

Abstract

Η υψηλή στρατηγική όπως την γνωρίζουμε είναι το ανώτατο επίπεδο στρατηγικής, η οποία προσπαθεί να συντονίσει όλους τους πόρους που διαθέτει ένα κράτος για την κατάκτηση του πολέμου και της ειρήνης, αλλά η πραγματική υψηλή στρατηγική πηγαίνει πέρα από το στενό πεδίο ενός συγκεκριμένου πολέμου ή χρονικού πλαισίου είναι συνυφασμένο με τον χαρακτήρα ενός κράτους και των εθνικών σκοπών του σε ένα μεγάλο χρονικό φάσμα. Τί εννοείται με αυτό είναι πως η αληθινή υψηλή στρατηγική αναπτύσσεται από έναν εθνικό χαρακτήρα και καθοδηγεί τις πράξεις ενός κράτους σε όλη την ύπαρξη του. Ως εκ τούτου, αυτός ο τύπος υψηλής στρατηγικής υπήρξε χίμαιρα για τα περισσότερα κράτη στην ιστορία, ενώ για ένα μικρό αριθμό άλλων κρατών έχει αποδειχθεί ως το κλειδί για την επιτυχία, με τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία να είναι ένα από τα πρώτα παραδείγματα τέτοιας επιτυχίας. Για τη Ρώμη, η υψηλή στρατηγική δημιουργηθεί από μια εθνική ταυτότητα που έδινε πρωταρχική σημασία στην απόκτηση της δόξας, δίνοντας της το επεκτατικό της κίνητρο που την επέτρεψε να γίνει κυρία της Μεσογείου.Grand strategy as we know it is the highest level of strategy, which seeks to coordinate all the resources at a state’s disposal to win both the war and the peace, but in fact true grand strategy goes beyond the narrow scope of a certain war or limited time frame and instead is entwined with a state’s character and national objectives throughout periods of time. What is meant by this is that a true grand strategy is developed out of a national character and guides the actions of a state throughout its existence. As such, this type of grand strategy has been a chimera for most states throughout history, while for a small number of other states, it has proven to be the key to their success; the Roman Republic being one of the first examples of such success. For Rome, grand strategy was created through a national identity that gave paramount importance to the acquisition of glory, giving her the expansionist drive that allowed her to become mistress of the Mediterranean.