Η θεωρία του Marcuse για την εργατική τάξη ως κοινωνικό υποκείμενο στο έργο του Ο Μονοδιάστατος άνθρωπος και η προβολή της στον κόσμο των σύγχρονων κοινωνικών κινημάτων.

Abstract

Η παρούσα εργασία επιχειρεί την εξέταση των όρων με τους οποίους συγκροτείται η συνείδηση της εργατικής τάξης ως υποκειμένου στο πλαίσιο του βιομηχανικού καπιταλισμού, όπως αυτή αναπτύσσεται στο βιβλίο του Χέρμπερτ Μαρκούζε Ο Μονοδιάστατος Άνθρωπος. Επιπλέον, επιχειρείται η εξέταση της θεωρητικής και πρακτικής εμπλοκής του Μαρκούζε στο αντιπολιτευτικό κίνημα της Νέας Αριστεράς. Η μαρκουζιανή κριτική θεωρία προχώρησε σε μια εντατική κριτική ανάλυση του βιομηχανικού καπιταλισμού και ερμήνευσε, σε αντίθεση με την μαρξική προσέγγιση, την εργατική τάξη ως ενσωματωμένη και αφομοιωμένη στο καπιταλιστικό σύστημα. Η προβληματική της ενσωμάτωσης αναδεικνύει ένα ευρύ φάσμα πεδίων, πρακτικών και μηχανισμών που επιβάλλονται από το σύστημα και καθιστούν το εργατικό υποκείμενο υποταγμένο στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Η μαρκουζιανή ερμηνεία σχετικά με την απεμπόληση των επαναστατικών αξιώσεων από την πλευρά της εργατικής τάξης, οδηγεί τον Μαρκούζε στην αναζήτηση νέων επαναστατικών υποδειγμάτων, τα οποία βρίσκονται δυνητικά διαθέσιμα, και υπό τους κατάλληλους όρους, μπορούν να εκδηλωθούν ως εξεγερσιακές δυνάμεις ενάντια στο κατεστημένο.This thesis attempts to examine the conditions under which the consciousness of the working class is formed as a subject within the framework of industrial capitalism, as developed in Herbert Marcuse's book One-Dimensional Man. Furthermore, it seeks to examine Marcuse's theoretical and practical involvement in the oppositional movement of the New Left. Marcuse's critical theory conducted an intensive critique of industrial capitalism and, in contrast to the Marxist approach, interpreted the working class as incorporated and assimilated into the capitalist system. The problematic of incorporation highlights a broad range of fields, practices, and mechanisms imposed by the system, which render the working subject subjugated to the established order of things. Marcuse’s interpretation of the abandonment of revolutionary demands by the working class leads him to search for new revolutionary models, which, under the right conditions, can potentially emerge as insurgent forces against the establishment.