Ανήλικοι παραβάτες: βιοψυχολογικές προσεγγίσεις

Abstract

Η παραβατικότητα ανηλίκων και ο ανήλικος παραβάτης έχουν απασχολήσει καιαπασχολούν τους επιστήμονες ,οι οποίοι προσπαθούν μέσα από θεωρητικές καιερευνητικές προσεγγίσεις να κατανοήσουν τις αιτίες του φαινομένου και ναπροτείνουν λύσεις .Επιπλέον, η ραγδαία αύξηση του φαινομένου αυτού έχειοδηγήσει στην εμφάνιση όλο και περισσότερων θεωρητικών μοντέλων και ερευνώνγια την εξήγηση και την πρόγνωσή του.Ιδιαίτερη ωστόσο έμφαση στα πλαίσια της επίδρασης της θετικιστικής σχολής τηςεγκληματολογίας έχει δοθεί στον ίδιο τον ανήλικο παραβάτη και τα βιολογικά καιψυχολογικά χαρακτηριστικά του . Ανάλογα με το κοινωνικοπολιτικό και ιστορικόπλαίσιο μελέτης του , ο ανήλικος παραβάτης σκιαγραφείται με διαφορετικότρόπο ,αποκτώντας διαφορετικά ψυχικά και βιολογικά χαρακτηριστικά τα οποίαενοχοποιούνται για την παραβατική συμπεριφορά του .Οι βιολογικές και ψυχολογικές προσεγγίσεις , όπως προκύπτει μέσα από τηνανασκόπηση των σχετικών μελετών στα πλαίσια της παρούσας εργασίας , δενπαρέχουν ως επί το πλείστον μια επιστημονικά τεκμηριωμένη ερμηνεία τηςπαραβατικότητας ανηλίκων ,αλλά αντίθετα παρέχουν μια ελαττωματική εξήγηση τουφαινομένου, η οποία βασίζεται κυρίως στην μέτρηση και την ποσοτικοποίηση τωνατομικών χαρακτηριστικών των παραβατών καθώς και τη σύγκρισή τους με αυτά τωνμη παραβατών. Σε μια κοινωνία που επιχειρεί να ρίξει τις ευθύνες για τα κοινωνικάφαινόμενα στο ίδιο το άτομο, οι βίο-ψυχολογικές προσεγγίσεις συμβάλλουν στησκιαγράφηση του επικίνδυνου ατόμου επικυρώνοντας μέσα από ένα επιστημονικόπρίσμα ,τις ηθικοκοινωνικές αντιλήψεις του εκάστοτε πλαισίου .Προέκταση των προσεγγίσεων αυτών , είναι η εφαρμογή ενός μοντέλου πρόληψηςκαι αντιμετώπισης της παραβατικότητας το οποίο στηρίζεται σε βιό-ιατρικές καιθεραπευτικές μεθόδους ,οι οποίες στην πραγματικότητα επιτελούν λειτουργίεςκοινωνικού ελέγχου και καταστολής παραβιάζοντας τα ατομικά δικαιώματα τωνπαιδιών και επιφέροντας σημαντικές συνέπειες στη ζωή τους .