Νυχτερινή "λαϊκή" διασκέδαση των νέων : μια ανθρωπολογική προσέγγιση

Abstract

Η εν λόγω διατριβή διερευνά τις διαστάσεις και ποιότητες της "λαϊκής" νυχτερινής διασκέδασης των νέων, με κύριο τόπο εκδήλωσής της, την κεντρική πλατεία της περιοχής του Μπουρναζιού, η οποία λειτουργεί από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 ως ένα συγκρότημα νυχτερινής διασκέδασης του Δήμου Περιστερίου της Δυτικής Αττικής. Ως κεντρική αφετηρία και κεντρικό αντιπροσωπευτικό δείγμα "λαϊκού" νυχτερινού μαγαζιού και χώρου νυχτερινού κλάμπινγκ της περιοχής, εντοπίζεται το είδος κλαμπ που έχει επικρατήσει με την ονομασία "ελληνάδικο". Το "ελληνάδικο" κατάφερε να επικρατήσει στις δυο τελευταίες δεκαετίες (1990-2000) ως κεντρικός χώρος διασκέδασης και επιτέλεσης του μεσογειακού-ανατολίτικου στοιχείου στη βάση της χρήσης δημώδους και "λαϊκής" μουσικής και με κεντρικό-δημοφιλή χορό το τσιφτετέλι. Εκτός από την κοινωνικο-αισθητική δομή διαφορετικών τύπων "ελληνάδικου", μελετώνται παράλληλα οι διαφορετικές "λαϊκότητες" που κατανέμονται σε διαφορετικά "ελληνάδικα", οι συναισθαντικότητες και οι συναισθηματικές ποιότητες της "λαϊκής" Νύχτας, οι ερωτικο-σεξουαλικές αισθήσεις (καύλα-ερωτικό πάθος), οι διαχρονικές συναισθηματικές δομές (πόνος, τρέλα), οι υλιστικές κοσμολογίες και οι συναισθήσεις υπέρβασης του ορίου, μέσα από τις επιτελέσεις του φύλου και της σεξουαλικότητας των υποκειμένων, όπως και μέσα από το χορό, τη μουσική, το τραγούδι, τη μέθη και την ερωτική, παιγνιδιστική επικοινωνία. Σκιαγραφείται με άλλα λόγια, με μια ανθρωπολογία της νυχτερινής διασκέδασης, η ατμόσφαιρα της "λαϊκής" Νύχτας μιας χαρακτηριστικής εποχής, ως κομβική πολιτισμική περιοχή του λαϊκού πολιτισμού της Ελλάδας και αναδεικνύονται οι όψεις ενός, συχνά ταξικού και ατομικιστικού πολιτισμού, που αναπτύσσονται, διατηρούνται και αναπαράγονται μέσα από εκφραστικές αυθεντικότητες και μοναχικές επιτελέσεις.This Ph.D thesis explores the aspects and permutations of “popular” night entertainment and night clubbing, as they are conceived and performed by Greek (working class) youth in a neighborhood of West Attica called Bournazi, where a network of night clubs, publicly known as “ellinadika” (Greek Clubs), is organized and developed since the mid-1990s. Thus, this multi-sited ethnographic research refers to night entertainment practices of young people in “ellinadika” where popular (laiki) music and popular-social dances, such as tsifteteli, are performed. This night entertainment scene is connected to “bouzoukia” night culture, influenced by the Orient. Apart from the socio-aesthetics of different types of “ellinadiko” and the subjectivities constructed as part of a Greek “laiko” element (with connotations and meanings that are referring to the notions of popular, folk, working class e.t.c), this anthropological research explores the transhistorical emotional structures of the “popular” (laiki) Night, the sexual, erotic and affective language of the clubbers, through dance and gender performances, intense flirting through playful rituals, singing and drinking. Subsequently, an anthropology of the night clubbing experience is provided, which is revealing the realities of an individualistic, class culture in search of an expressive authenticity.