Μετά τον φόνο. Ο ελληνικός νεοναζισμός και η κρίσιμη καμπή

Abstract

Υπό το κράτος της κρίσης, οι αιρέσεις που αποτελούσαν τον ιστορικό ακροδεξιό αστερισμό της Ελλάδας έγιναν κοινωνικός χώρος. Ανοίχτηκε ένα ευρύ πεδίο στρατολόγησης αποταγμένων του παραδοσιακού δικομματισμού αλλά και πρώην ψηφοφόρων της Αριστεράς μαζί με τμήματα από τον απολίτικο εφηβικό και νεανικό κόσμο. Η εξέγερση κατά των μεταπολιτευτικών ελίτ αποτέλεσε τη μήτρα αυτής της νέας στρατολόγησης. Χωρίς αυτή τη διάσταση μιας κάθετης άρνησης του μεταπολιτευτικού συστήματος κεντροδεξιάς, κεντροαριστεράς και κομμουνιστογενούς αριστεράς, η Χρυσή Αυγή θα ήταν ακόμα μια γραφική εξτρεμιστική αίρεση.Under the state of crisis, the sects that constituted the historical far-right constellation of Greece became a social space. A wide field of recruitment of defectors from the traditional two-party system and former voters of the Left was opened, along with sections of the apolitical adolescent and youth world. The rebellion against the post-political elites constituted the matrix of this new recruitment. Without this dimension of a vertical denial of the post-political system of the center-right, center-left and communist-born left, Golden Dawn would still be a graphic extremist sect.