Η ανατίναξη του συνεχούς της ιστορίας: οι έννοιες της ιστορικής κίνησης, της ρήξης και της ασυνέχειας στον W. Benjamin και στον M. Foucault

Abstract

Η παρούσα εργασία διακρίνεται σε τρία μέρη. Αρχικά, πραγματεύομαι το ζήτημα της ιστορικής ασυνέχειας, ως ανατίναξης του ιστορικού συνεχούς, σε μία συγκριτική προσέγγιση του έργου του Walter Benjamin και του Michel Foucault. Τα πεδία παραγωγής αναλογιών που διανοίγονται αφορούν την κριτική απέναντι στον γερμανικό ιστορικισμό, τις συγκλίσεις ανάμεσα στον ρόλο του ιστορικού, δηλαδή ανάμεσα στον ιστορικό υλιστή και τον γενεαλόγο ιστορικό, καθώς και επιμέρους συμφωνίες ή συναντήσεις ως προς την ιστορική μέθοδο. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος, θίγω τις πολιτικές προεκτάσεις που διαφαίνονται εντός μίας προσέγγισης της τελούμενης και γραφόμενης ιστορίας που την διαπερνούν εγκάρσια ασυνέχειες και τομές. Σε αυτό τον θεωρητικό ορίζοντα, μέσα στο έργο των δύο στοχαστών συγκροτούνται οι έννοιες της καταστροφής και της εκδίκησης. Λόγω της αναγκαίας γεφύρωσης μίας κριτικής της ιστοριογραφίας με την πολιτική πράξη, κρίθηκε απαραίτητη η συγγραφή ενός δεύτερου — ενδιάμεσου— μέρους, εν είδει συνδετικού κρίκου, μέσω της διαφορετικής, παρόλα αυτά συγκρίσιμης, κριτικής του W. Benjamin και του M. Foucault στο δίκαιο και στη θεωρία του δικαίου.This paper is divided into three parts. First, I deal with the question of historical discontinuity, as an explosion of the historical continuum, in a comparative approach to the work of Walter Benjamin and Michel Foucault. The fields of production of analogies that are opened concern the criticism towards German historicism, the convergences between the role of the historian, i.e. between the historical materialist and the genealogical historian, as well as individual agreements and/or meetings regarding the historical method. In the third and final part, I address the political ramifications that emerge within an approach to performed and written history that is crisscrossed by transversal discontinuities and intersections. In this theoretical horizon, within the work of the two thinkers, the concepts of destruction and revenge are formed. Due to the necessary bridging of a critique of historiography with political practice, it was deemed necessary to write a second — intermediate— part, as a connecting link, through the different, yet comparable, critique of W. Benjamin and M. Foucault in law and in the theory of law.