Dì qualcosa di (centro-)sinistra ή γιατί το «μεταρρυθμιστικό Κέντρο» δεν υπάρχει

Abstract

Στις εκλογές του 2012, ανάμεσα στα πολλά πρωτόγνωρα της τελευταίας τριετίας, προέκυψε και ένας αγνώριστος πολιτικός χάρτης. Πολυδιάσπαση στα δεξιά, με κόμματα της λαϊκής Δεξιάς, της νεοφιλελεύθερης τάσης, ένα ανοιχτά ναζιστικό· μεγαλύτερη αναταραχή στα αριστερά: κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ σε θέση ουραγού, εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ, ανάδυση της ΔΗΜΑΡ. Ό,τι σταθερό, εξαερώνεται· πρώτα στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο, τώρα στο πολιτικό. Ένα χρόνο μετά, βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη μια συζήτηση για την ανα-συγκρότηση ενός «τρίτου πόλου», ενδιάμεσου μεταξύ των δύο μεγάλων παγιωμένων ανταγωνιστών ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Λογικό· με όρους ευρωπαϊκής πολιτικής, η Ελλάδα είναι ανορθογραφία, ιδίως στο κομμάτι που στην πολιτική τοπογραφία κείται αριστερά του Kέντρου: το ισοδύναμο της σοσιαλδημοκρατίας κόμμα έχει καταρρεύσει, ηγεμονεύει το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς και συνολικά ο «κεντρο-αριστερός» χώρος διεκδικείται από τρία τουλάχιστον σχήματα.In the 2012 elections, among the many firsts of the last three years, an unrecognizable political map emerged. A lot of division on the right, with parties of the popular Right, of the neoliberal tendency, one openly Nazi; greater turmoil on the left: collapse of PASOK, KKE in a tailspin, launch of SYRIZA, emergence of DIMAR. Everything that is stable evaporates; first in the economic and social field, now in the political. A year later, a discussion is on the agenda for the re-formation of a “third pole”, intermediate between the two great established competitors ND-SYRIZA. Logical; in terms of European politics, Greece is a misnomer, especially in the part that in the political topography lies to the left of the Center: the equivalent of the social democracy party has collapsed, the radical Left party dominates and overall the “center-left” space is claimed by at least three groups.