«Όχι σε αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση»: το ολλανδικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και η οικονομική κρίση μετά το 2008

Abstract

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα (SP) είναι το κύριο κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς στην Ολλανδία. Για να κατανοήσουμε την απάντησή του στην οικονομική κρίση, είναι απαραίτητο να λάβουμε υπόψη την εξέλιξη του κόμματος στο μακρύ χρόνο. Το SP αναδύθηκε ως μια πολύ μικρή μαοϊκή αποσχιστική ομάδα από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ολλανδίας. Μετά από την κατάρρευση του κομμουνισμού στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, οι ηγέτες του SP διέρρηξαν τους δεσμούς τους με τον μαρξισμό και τον λενινισμό, για να οριοθετήσουν το κόμμα τους ως ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας. Το SP διαφοροποιήθηκε από την «πολιτική ελίτ», χρησιμοποιώντας μια λαϊκιστική προσέγγιση και το σύνθημα «Ψήφος εναντίον». Η εικόνα μιας ντομάτας (κάτι που μπορεί να πεταχτεί στους πολιτικούς) χρησιμοποιήθηκε σε καμπάνιες για να συμβολίσει τη δέσμευση του κόμματος στη διαμαρτυρία. Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του κόμματος έλαβαν μισθούς εργατών, έτσι ώστε να παραμείνουν σε επαφή με τους «κοινούς ανθρώπους». Το κόμμα εισήχθη στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά το 1994. Από εκεί και έπειτα, αντάλλαξε τις ριζοσπαστικές και θεωρητικές πολιτικές του για περισσότερο ρεαλιστικές δεσμεύσεις. H αντιπολίτευση στις «Μωβ Κυβερνήσεις» (1994-2002) του Wim Kok κέρδισε υποστήριξη από όσους ήταν δυσαρεστημένοι με την εμφανή «νεο-φιλελευθεροποίηση» του αντίπαλου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος του PvdA και τα μέτρα ιδιωτικοποιήσεων και περικοπών κοινωνικής πρόνοιας που είχε προωθήσει.The Socialist Party (SP) is the main radical left party in the Netherlands. To understand its response to the economic crisis, it is essential to take into account the party's evolution over the long term. The SP emerged as a very small Maoist splinter group from the Communist Party of the Netherlands. After the collapse of communism in central and eastern Europe, the SP leaders broke their ties with Marxism and Leninism, to define their party as a small protest party. The SP differentiated itself from the "political elite", using a populist approach and the slogan "Vote against". The image of a tomato (something that can be thrown at politicians) was used in campaigns to symbolize the party's commitment to protest. The party's elected representatives received workers' wages, so as to remain in touch with "ordinary people". The party entered parliament for the first time in 1994. From then on, it exchanged its radical and theoretical policies for more realistic commitments. The opposition to the "Purple Governments" (1994-2002) of Wim Kok gained support from those who were dissatisfied with the apparent "neo-liberalization" of the rival social democratic party PvdA and the privatization and welfare cuts measures it had promoted.