Η διασύνδεση της εξωτερικής πολιτικής και της αναπτυξιακής βοήθειας: στόχοι και μέσα της Ελληνικής Αναπτυξιακής Βοήθειας προς της Παλαιστίνη

Abstract

Η εργασία εξετάζει τους παράγοντες που υποκίνησαν την αναπτυξιακή βοήθεια της Ελλάδας προς την Παλαιστίνη, στα πλαίσια της διασύνδεσης της εξωτερικής πολιτικής και της αναπτυξιακής βοήθειας. Η εργασία χρησιμοποιεί πλαίσια ιδεών (ideational frames) για να συνδέσει την εθνική ταυτότητα, τη ρητορική της εξωτερικής πολιτικής και την πολιτική της εξωτερικής βοήθειας, προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα τους παράγοντες που υποκίνησαν την αναπτυξιακή βοήθεια της Ελλάδος προς την Παλαιστίνη. Το βασικό επιχείρημα είναι ότι η πολιτική της εξωτερικής βοήθειας της Ελλάδας διασχίζει τρία διαφορετικά πλαίσια που ενημερώνονται από ιδέες, αντικατοπτρίζοντας τόσο την εθνική ταυτότητα όσο και την ρητορική της εξωτερικής πολιτικής, δηλαδή, φήμη και αυτό-επιβεβαίωσης, υποχρέωση και καθήκον και τέλος, πεφωτισμένη ιδιοτέλεια. Αντίθετα με την ευρέως διαδεδομένη άποψη, οι αλλαγές στην ρητορική της Ελλάδας και στις πρακτικές οδηγήθηκαν από την αυτοβουλία (agency) και όχι από τη δομική επιρροή.

This paper will examine the motivational factors of Greece’s development assistance to Palestine, under the prism of the foreign aid/foreign policy nexus. This paper will use ideational frames that will serve as a link between the national identity, foreign policy discourse and foreign aid policy, in order to conceptualise and better understand the motivation variables in the development assistance of Greece to Palestine. This paper will argue that the foreign aid policy of Greece traversed three different frames, which were informed by ideals reflecting both the national identity and the foreign policy discourse; namely, reputation and self-assertion, obligation and duty and finally, enlightened self-interest. Contrary to the widely held view, this paper will argue that the changes in the Greek discourse and practices were driven by agency rather than from structural imposition.