Για τα βιβλία: Χρήστος Ν. Τεάζης, Η δεύτερη μεταπολίτευση στην Τουρκία. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: η άνοδος των «μη προνομιούχων», Νίκος Μούδουρος, Ο μετασχηματισμός της Τουρκίας: από την κεμαλική κυριαρχία στον «ισλαμικό» νεοφιλελευθερισμό

Abstract

Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΚΔΑ, Adalet ve Kalkınma Partisi) διανύει ήδη την τρίτη του θητεία στην κυβέρνηση και έχει απασχολήσει την τουρκική αλλά και τη διεθνή βιβλιογραφία, όχι μόνο λόγω της ανόδου του αλλά και λόγω αυξανόμενης επιρροής του στην τουρκική κοινωνία. Από τον περασμένο Ιούνιο, αυτό το ενδιαφέρον έχει αυξηθεί σημαντικά: τα γεγονότα στο πάρκο Γκεζί, στην πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη και η απροκάλυπτη κρατική βία ενάντια στους διαδηλωτές, τα πρόσφατα κυβερνητικά σκάνδαλα διαφθοράς και η κυβερνητική αντισυνταγματική παρεμβατικότητα στην «ομαλή» διαδικασία περιορισμού αυτής της διαφθοράς, αύξησαν κατακόρυφα το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τη γείτονα χώρα. Η χώρα μας συχνά περιορίζεται σε αναλύσεις υπεραπλουστευτικές που ακολουθούν το μοντέλο της σύγκρουσης δύο κυρίαρχων δυνάμεων, του κεμαλισμού και του Ισλάμ. Το αποτέλεσμα είναι να αγνοείται η πολυπλοκότητα και οι δυναμικές που αναπτύσσονται στη γειτονική χώρα. Ιδίως το τελευταίο, πιστεύω πως αποδείχθηκε περίτρανα με τις «αναλύσεις» αναφορικά με την απόπειρα εξήγησης των γεγονότων στο πάρκο Γκεζί, οι οποίες θεωρούσαν για ακόμα μία φορά, αιτία των γεγονότων τη σύγκρουση ανάμεσα στον κεμαλισμό και τον Ισλαμισμό. Οι πλείστες αναλύσεις αγνοούν ότι η σχέση μεταξύ Ισλάμ και κοσμικότητας, όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, είναι περισσότερο συμβιβαστική, παρά αντιπαραθετική στο μεγαλύτερο μέρος της διαδικασίας εκσυγχρονισμού της, που ξεκίνησε από τα τέλη του δεκάτου ογδόου αρχές δεκάτου ενάτου αιώνα.The Justice and Development Party (JDP, Adalet ve Kalkınma Partisi) is already in its third term in government and has attracted attention in both Turkish and international literature, not only due to its rise but also due to its increasing influence on Turkish society. Since last June, this interest has increased significantly: the events at Gezi Park in Taksim Square in Istanbul and the blatant state violence against protesters, the recent government corruption scandals and the government's unconstitutional intervention in the "normal" process of limiting this corruption, have dramatically increased global interest in the neighboring country. Our country often limits itself to oversimplistic analyses that follow the model of conflict between two dominant forces, Kemalism and Islam. The result is that the complexity and dynamics developing in the neighboring country are ignored. Especially the latter, I believe, was proven emphatically with the "analyses" regarding the attempt to explain the events at Gezi Park, which considered once again the cause of events to be the conflict between Kemalism and Islamism. Most analyses ignore that the relationship between Islam and secularism, not only in Turkey but also in the broader Middle East, is more conciliatory rather than confrontational in most of its modernization process, which began from the late eighteenth to early nineteenth century.RetryClaude can make mistakes. Please double-check responses.