Η ρύθμιση των τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα: η περίπτωση της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών (ΕΕΤ)

Abstract

Η ρύθμιση των τηλεπικοινωνιών στην Ἑλλάδα περιλαμβάνει σε θεσμικό επίπεδο όχι μόνο την παραδοσιακή διοίκηση, αλλά και την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών. Η ίδρυση της Επιτροπής αυτής αποτελεί απάντηση του Έλληνα νομοθέτη στην αναγκαιότητα για μεταβολή ενός ξεπερασμένου ρυθμιστικού πλαισίου που εμπόδιζε την ανάπτυξη μιας ανοικτής αγοράς τηλεπικοινωνιών στην Ἑλλάδα και παράλληλα συμμόρφωση με τις υποχρεώσεις της χώρας στο επίπεδο της Κοινότητας. Η κοινοτική πολιτική τηλεπικοινωνιών άρχισε να αναπτύσσεται μετά τα μέσα της δεκαετίας του ᾿80, στα πλαίσια και του οράματος της εσωτερικής αγοράς του 1992. Είχε προηγηθεί στις αρχές της δεκαετίας η απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών στις ΗΠΑ και είχε καταστεί σαφής ο κίνδυνος της καθυστέρησης για την ανάπτυξη και την περαιτέρω ενοποίηηση της Ευρώπης. Μέχρι το τέλος του 1997 ολοκληρώνεται το κοινοτικό ρυθμιστικό πλαίσιο και απελευθερώνονται στο μεγαλύτερο μέρος της ΕΙ. από 1.1.1998 η παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών και η ανάπτυξητων υποδομών. Η Ελλάδα δεν παρακολούθησε τις εξελίξεις άμεσα. Μόλις πριν μερικά χρόνια υποχρεώθηκε σε κινητικότητα υπό την πίεση των κοινοτικών υποχρεώσεων και του κινδύνου περιθωριοποίησης στον ευρωπαϊκό τηλεπικοινωνιακό χώρο. Το σχήμα της ΕΕΤ ακολούθησε τις πολιτικές εξελίξεις και υπό τη σημερινή του μορφή αντιμετωπίζεται από τη θεωρία ως αναποτελεσματικό για τις απαιτήσεις της ταχύτατα αναπτυσσόμενης και διευρυνόμενης, ποσοτικά και ποιοτικά, τηλεπικοινωνιακής αγοράς. Η πράξη μη διαψεύδοντας τη θεωρία, δε δικαιώνει πλήρωςτις προβλέψεις της.