Το δημόσιο συμφέρον ως λόγος περιορισμού του δικαιώματος στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα

Abstract

Οι τεχνολογικές εξελίξεις σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση και την αύξηση των διασυνοριακών ροών πληροφοριών δημιουργούν νέες προκλήσεις για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθώς η κλίμακα της συλλογής και της ανταλλαγής δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς. Η νομοθεσία για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα καλείται να αποτελέσει την ασπίδα προστασίας των πολιτών απέναντι στους κινδύνους που συνοδεύουν τη ραγδαία ανάπτυξη της πληροφορικής επιστήμης. Τι γίνεται, όμως, όταν η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα κρίνεται αναγκαία προς εκπλήρωση σκοπών δημοσίου συμφέροντος; Πολλές φορές οι εθνικές αρχές των κρατών μελών χρειάζεται να προβούν στη συλλογή, επεξεργασία και χρήση των προσωπικών δεδομένων των πολιτών τους για υπέρτερους σκοπούς δημόσιας υγείας, δημόσιας ασφάλειας ή εξασφάλισης οικονομικής ευημερίας. Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η προσέγγιση του ζητήματος σύγκρουσης του δικαιώματος στην προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα με αυτές τις επιμέρους εκφάνσεις του δημοσίου συμφέροντος, μέσα από την παράθεση πραγματικών υποθέσεων που έχουν απασχολήσει κατά καιρούς τις αρμόδιες γνωμοδοτικές Αρχές. Στόχος είναι να αναδειχθεί ότι δεν υπάρχει οριστική λύση, αλλά σε κάθε περίπτωση απαιτείται στάθμιση των συγκρουόμενων αγαθών βάσει της αρχής της αναλογικότητας.Technological progress, globalization and cross-border flows of information create new challenges for the protection of personal data. The volume of collected and exchanged personal data is increasing rapidly. Therefore, the legislation on the protection of personal data is required to provide a framework of protection for citizens against the dangers associated with the development of computer science. But what happens when the processing of personal data is necessary for the fulfillment of public interest purposes? The national authorities of the Member States of the European Union very often need to collect, process and use their citizens\' personal data for superior interests, such as public health, public safety or economic prosperity. This thesis attempts to approach the issue of conflict between the right to protection of personal data and these expressions of public interest, through the presentation of real cases investigated by the responsible advisory Authorities. The aim of this thesis is to point out that there is no definitive solution, but it is necessary in each case to balance the conflicting rights on the basis of the principle of proportionality.