Η Στρατηγική της Ανάσχεσης τότε και τώρα: Από το Δόγμα Τρούμαν στο ΔόγμαΜπους

Abstract

Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση έπαψαν να είναι σύμμαχοι και παγιδεύτηκαν σε έναν Ψυχρό Πόλεμο δεκαετιών. Κατά κύριο λόγο, οι ΗΠΑ δρούσαν ανά την υφήλιο, εις το όνομα της ασφάλειας και της ευημερίας του κόσμου - και της δικής τους φυσικά. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι πολιτικοί της Δύσης υποστήριζαν πως η «καλή» Καπιταλιστική Δύση είχε εμπλακεί σε μία δίκαιη μάχη κατά του «κακού» Κομουνιστικού Κόσμου, προβάλλοντας μία ηθική δικαιολογητική βάση για τις εξωπραγματικές επενδύσεις των ΗΠΑ σε εξοπλισμούς (για λόγους άμυνας) και την έμπρακτη στήριξη καταπιεστικών καθεστώτων. Ουσιαστικά, η εχθρότητα των δύο αντίπαλων συνδυασμών αποτέλεσε το πλαίσιο εντός του οποίου διαμορφώθηκε η αμερικανική εξωτερική πολιτική εκείνης της περιόδου. Κεντρικός άξονας της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, από την πτώση του Τρίτου Ράιχ έως και την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος, αποτέλεσε η στρατηγική της ανάσχεσης του κομουνιστικού επεκτατισμού.