Πρόσβαση και παροχή υπηρεσιών κοινωνικής προστασίας σε μετανάστες και μετανάστριες στην Ελλάδα

Abstract

Η παρούσα εργασία εστιάζει στα ζητήματα πρόσβασης των μεταναστών και μεταναστριών στις υπηρεσίες κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα. Το μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό στην προσπάθεια του να αποκτήσει πρόσβαση σε υπηρεσίες κοινωνικής προστασίας έχει να αντιμετωπίσει τεράστια εμπόδια που σχετίζονται καταρχήν με τη φύση των εργασιών χαμηλού κύρους στις οποίες εγκλωβίζονται. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των εργασιών είναι η απουσία ενσήμων. Το πρόβλημα αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις στην περίπτωση των μεταναστριών. Πέραν αυτών των προβλημάτων ο μεταναστευτικός πληθυσμός έχει να αντιμετωπίσει τις άτυπες πρακτικές ταξινόμησης των υπαλλήλων των φορέων κοινωνικής προστασίας. Οι υπάλληλοι ασκούν μεταναστευτικό έλεγχο κατηγοριοποιώντας τους μετανάστες ανάλογα με τη δυνατότητα τους να ανταποκριθούν στις ανάγκες της Ελληνικής οικονομίας. Οι εμπειρικές έρευνες μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως οι υπάλληλοι διαχωρίζουν Έλληνες και αλλοδαπούς χρήστες και αξιολογούν την κάθε περίπτωση αλλοδαπού με βάση προσωπικές κρίσεις, γεγονός που ακυρώνει την καθολική πρόσβαση όλων των πολιτών στο σύστημα κοινωνικών παροχών. Μελλοντικές έρευνες θα μπορούσαν να εξετάσουν πιθανές διαφοροποιήσεις της πρόσβασης των μεταναστών στις προνοιακές παροχές σε Ελλάδα και Ευρώπη αλλά και διαφοροποιήσεις στις ταξινομήσεις που ασκούν οι υπάλληλοι αστικών και αγροτικών περιοχών. Η μεθοδολογία που ακολουθείται στην εργασία περιλαμβάνει βιβλιογραφική διερεύνηση και συνεντεύξεις με υπαλλήλους του ΙΚΑ, του ΟΑΕΔ και διοικητικο-οικονομικούς υπαλλήλους σε δημόσια νοσοκομεία.

This work focuses on issues concerning immigrant accessibility to welfare services in Greece. In the effort to gain access to welfare services the immigrant labor force has to overcome enormous obstacles, mostly because of the low status work they have been limited to. The main characteristic of these jobs is lack of proper health insurance and related benefits. This is an even bigger issue in the case of female immigrant workers. In addition to the above problems immigrants are forced to deal with the informal classification practices used by various social and welfare authorities. The clerks in these bureaus perform immigration control classifying immigrants based on immigrant ability to conform to Police requirements. Empirical research leads to the conclusion that civil servants separate Greeks from foreign applicants and evaluate each immigrant case based on their own personal criteria which in turn denies general access to the system of social and welfare services. Futures research efforts may examine possible differentiations in accessibility of migrants to social – welfare services in Greece and Europe and the classification discrepancies exercised by civil servants in rural and urban areas of the country. The methodology used in this work includes extensive bibliography and oral interviews by IKA, OAED and public hospital officials.

Βιβλιογραφία: 81-82