Η πολιτική προπαγάνδα στον χώρο της τέχνης τον 20ο αιώνα: η αισθητικοποίηαη της πολιτικής και η πολιτικοποίηση της τέχνης ως πεδίο σύγκρουσης φασισμού και κομμουνισμού

Abstract

Τούτη η εργασία αναδύεται από την πυκνή λόχμη των ιστορικών γεγονότων της εποχής της. Εκκεντρώνει το ομιχλώδες πανόραμα του πολιτικού προτσές στην ιανική του μήτρα. Η αισθητικοποίηση της πολιτικής και η πολιτικοποίηση της τέχνης αποτελούν τα θεωρητικά υποστυλώματα της προκείμενης αναλυτικής. Επιχειρείται να διαθλαστεί ο ρόλος της τέχνης και των μέσων υπό το πρίσμα της διαλεκτικής σκέψης. Η επιλογή των θεωρητικών και των φιλοσόφων που σπονδυλώνουν την εργασία εμπεριέχει και αντανακλά αυτήν την αναγκαιότητα. Η συνθήκη κριτικού αναστοχασμού πλαισιώνει συνολικά το κειμενικό corpus. Αυτό που θεμελιώνεται εν τέλει είναι η διακυβευματική διερμήνευση της ίδιας της ιστορίας στον ορίζοντα του μέλλοντος.This essay proceeds from the historical horizon of her era. It separates the obscure panorama of political process to its double based matrix. The aestheticization of politics and the politicization of art constitute the theoretical framework of this analysis. It is an attempt to refract the role of media and art through the prism of dialectical thinking. The selection of the theorists and the philosophers who compose the essay encapsulates and reflects this necessity. The condition of critical self-reflection frames totally the textual corpus. The fact which is founded finally is the risking interpretation of the history in front of the horizon of its future.