Κάθε μεγάλη επανάσταση είναι πόλεμος ενδοπολιτειακός

Abstract

Το νεωτερικό σκριπτ της επανάστασης το χαρακτηρίζει η πρωτοτυπία και η καινοτομία. Η πρωτοτυπία του έγκειται στις προσδιορίσιμες απαρχές του, που ανάγονται επακριβώς στη Γαλλία του 1789. Η καινοτομία του, στο ότι εκείνη τη χρονιά «οι Γάλλοι διανοήθηκαν μια ριζική ρήξη με το παρελθόν που θα επιτυγχανόταν με τη συνειδητή θέληση των ανθρώπων, διανοήθηκαν την εναρκτήρια στιγμή μιας δραματουργίας αλλαγής και μετασχηματισμού που προβαλλόταν αορίστως στο μέλλον». Μετά το 1789, η «επανάσταση», στον ενικό, αντικατέστησε τις «επαναστάσεις-ανακυκλύσεις» (revolutions) στον πληθυντικό. Ό,τι πριν από το 1789 γινόταν αντιληπτό ως αναπόφευκτο φυσικό φαινόμενο, ως προκαθορισμένος αστρονομικός κύκλος ή ως αέναη παλινδρόμηση στα ανθρώπινα πράγματα, νοείται εφεξής ως εμπρόθετο, μετασχηματιστικό και επαναλήψιμο: η επανάσταση, ως πράξη, αντικατέστησε την επανάσταση γεγονός. Με αυτό το τολμηρό κατόρθωμα της συλλογικής φαντασίας η επανάσταση έγινε αναπόδραστα πολιτική, καλύπτοντας κυρίως, αλλά όχι μόνον, θεμελιώδεις αλλαγές που άπτονται της νομής εξουσίας και κυριαρχίας. Στα χρόνια μετά το 1789 η επανάσταση εξελίχθηκε σε αυτοδίκαιη αρχή, στο όνομα της οποίας μπορούσε να νομιμοποιηθεί η πολιτική βία. Τα χαρακτηριστικά αυτά γνωρίσματα, συνδυαζόμενα μεταξύ τους, συνέθεσαν «το σκριπτ για τη νεωτερική πολιτική που επινοήθηκε το 1789».The modern script of revolution is characterized by originality and innovation. Its originality lies in its definable origins, which can be traced precisely to France in 1789. Its innovation lies in the fact that in that year "the French conceived a radical break with the past that would be achieved through the conscious will of humans, they conceived the inaugural moment of a dramaturgy of change and transformation that was projected indefinitely into the future." After 1789, "revolution" in the singular replaced "revolutions-recurrences" (revolutions) in the plural. What before 1789 was perceived as an inevitable natural phenomenon, as a predetermined astronomical cycle or as an eternal regression in human affairs, is henceforth understood as deliberate, transformative and repeatable: revolution, as an act, replaced revolution as an event. With this bold achievement of collective imagination, revolution became irreversibly political, covering mainly, but not exclusively, fundamental changes pertaining to the exercise of power and sovereignty. In the years after 1789, revolution evolved into a self-evident principle, in the name of which political violence could be legitimized. These characteristic features, combined with each other, composed "the script for modern politics that was invented in 1789."