Ζητήματα με εγκληματολογικό ενδιαφέρον στην Ελλάδα της περιόδου 2009-2012: κρατικές δυνάμεις φυσικής καταστολής διαδηλώσεων (Η καταστολή διαδηλώσεων ως ένα μέσο επιβολής πολιτικο-οικονομικών πολιτικών στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας)

Abstract

Τα τελευταία χρόνια η παγκόσμια οικονομία διέρχεται τη χειρότερη κρίση όλων των εποχών και αυτό οφείλεται στην παγκοσμιοποίηση των αγορών. Η προτεινόμενη μελέτη αποτελεί μια προσπάθεια καταγραφής των κοινωνικών επιπτώσεων της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης , η οποία έχει επηρεάσει δραστικά την Ελλάδα και την οποία βιώνουμε έντονα τα τέσσερα τελευταία χρόνια (2009-2012) . Οικονομική και πολιτική κρίση που επέφερε με τη σειρά της και έντονα κατασταλτικές κρατικές πολιτικές, υποβοηθούμενες από τους αστυνομικούς φορείς του κράτους. Με αποτέλεσμα, να γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες, αδικαιολόγητης αστυνομικής βίας, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων , βίας που εξάπτει το ενδιαφέρον για έρευνα επί του θέματος. Μιας κρατικής πολιτικής βίας, ειδικά σε περιόδους κρίσης, όπως της συγκεκριμένης που βιώνουμε μέσα στην ελληνική επικράτεια, τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Μελέτη που επίσης διερευνά ζητήματα που σχετίζονται με την επίδραση της ψυχολογίας της μάζας, μιας μάζας φοβισμένης , και τρομοκρατημένης, μέσω των πολιτικών του κράτους, οι οποίες (πολιτικές) «επαναπαύονται» .δεδομένου της επίτευξης του στόχου τους ,που ενέχει καπιταλιστικό χαρακτήρα. Έτσι αυτή η βία , «καθησυχάζει ελιτικές συνειδήσεις» , αφού μέσα σε ένα κλίμα , όπου αυξάνονται οι κοινωνικές ανισότητες και όπου το κράτος φαντάζει αδύναμο να βοηθήσει τους «ανήμπορους» πολίτες του , βρίσκει παράλληλα ευκαιρία να αυξήσει την τιμωρητικότητα και την εξουσία του , φτάνοντας πολλές φορές στον απολυταρχισμό. Είναι μια βία, που τρέφεται από την οικονομική και πολιτική δυσπραγία, και μια δυσπραγία που τρέφεται από την ίδια τη βία. Για αυτό το λόγο η μελέτη αυτή διερευνά τις κοινωνικές, ψυχολογικές, εργασιακές και πολιτικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Για να απαντήσει σε ερωτήματα πολιτικής, κρατικής, αστυνομικής βίας και έντονης καταστολής διαδηλώσεων, καθώς και ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την συνταγματική νομική «ανοχή» ως προς αυτά τα ζητήματα και την εξυπηρέτηση κρατικών .πολιτικών συμφερόντων . Παρακολουθούμε έτσι μια έντονη καταστολή διαδηλώσεων ,να παίρνει μορφή, να προσωποποιείται , επιβάλλοντας πολιτικοοικονομικές πολιτικές , έχοντας υπέρμαχο μια βία, που στο πέρασμα της , δίνει στο οικονομικό και κοινωνικό ύφος του πολίτη , έναν εξαθλιωμένο χαρακτήρα .Ωστόσο του «χαρίζει» γενναιόδωρα την επιβίωση του. Το λαϊκό κίνημα έτσι,πρέπει να αναπτύσσεται, και είναι φυσικό να αναπτύσσεται, ενάντια στη βάρβαρη εξωτερική οικονομική και κοινωνική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προκαλεί μίση ανάμεσα στους λαούς, πολέμους, ανεργία και εξαθλίωση. Είναι ίσως επώδυνο για τις ίδιες τις «πολιτισμένες » χώρες να αναγνωρίσουν τις βαρύτατες ευθύνες τους για την οικονομική και κοινωνική κατάρρευση ολόκληρων χωρών, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τεράστια οικονομικά ευρωπαϊκά και πολυεθνικά συμφέροντα, οδηγώντας στην εξαθλίωση ολόκληρους λαούς. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η έντονη καταστολή του κράτους , έρχεται να συνοδέψει αυτά τα μέτρα , καθιστώντας την φωνή του κινήματος ακόμη πιο αδύνατη και το έγκλημα ακόμη πιο ισχυρό . Αφού ως γνωστόν όπου υπάρχει αύξηση κοινωνικών προβλημάτων όπως ανεργία , υπάρχει και ανάλογη αύξηση εγκληματικότητας . Η κοινωνική εξαθλίωση στις μεγαλουπόλεις μάλιστα , είναι το έδαφος που φύεται η οργανωμένη εγκληματικότητα.