Πρόληψη της νεανικής παραβατικότητας

Abstract

Η παρούσα εργασία συνιστά μια προσπάθεια παρουσίασης και καταγραφής του φαινομένου της νεανικής παραβατικότητας με έμφαση στους μηχανισμούς πρόληψης που λειτουργούν αλλά και που θα έπρεπε να λειτουργήσουν προκειμένου να επιτευχθεί η κατά το δυνατόν μείωση των βίαιων αντιδράσεων από μέρους των παιδιών. Μέσα από τη βιβλιογραφική έρευνα διαφαίνεται ότι η Ελλάδα σημειώνει χαμηλά ποσοστά αναφορικά με τα περιστατικά παρέκκλισης από τους νέους παρόλο που οι διεθνείς τάσεις δεν είναι ενθαρρυντικές.. Επιπλέον, γίνεται αναφορά στους παράγοντες που ευνοούν την δημιουργία αλλά και την εξέλιξη συμπεριφορών βλαπτικών για το σύνολο. Ο ρόλος της οικογένειας, των φίλων αλλά και της ίδιας της κοινωνίας, τονίζεται ως ιδιαίτερα καθοριστικός. Ειδική μνεία γίνεται και στο φαινόμενο της σχολικής βίας και αναζητείται απάντηση στο κατά πόσο το ίδιο το σχολείο παράγει τη βία, προσφέρεται για την εκδήλωσή της ή απλά την αναπαράγει. Το πλήθος των ερευνών που έχουν πραγματοποιηθεί, έχει καταδείξει την αξία της πρόληψης ως τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο για την χάραξη πολιτικών αντιμετώπισης της νεανικής παραβατικότητας. Λόγο σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί να έχει ο καθένας από εμάς. Προσπάθειες σχεδιασμού προληπτικών προγραμμάτων αναφέρονται με αρκετά ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Η ελληνική πραγματικότητα, εναρμονισμένη με την διεθνή λογική, επιχειρεί πράγματα, όμως παρουσιάζει σημαντικές ελλείψεις τόσο σε επίπεδο φορέων και υπηρεσιών όσο και σε επίπεδο οργάνωσης. Τέλος, στη συγκεκριμένη εργασία, αναφέρονται και κάποια από τα μέτρα πρόληψης που συνηθίζεται να χρησιμοποιούν τα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας προκειμένου να αποτρέψουν την εκδήλωση φαινομένων παραβατικότητας, μέσα από μια σειρά συνεντεύξεων που πραγματοποιήθηκαν. Η έλλειψη γνώσης, η απουσία ενημέρωσης, η υποτίμηση της κατάστασης και μερικές φορές η αδιαφορία (λόγω άγνοιας), συνιστούν καταστάσεις που συναντιόνται συχνά.