Καλλιτέχνης της διασποράς;

Abstract

Ο Γιώργος Λάππας, τέκνο ελλήνων γονέων, έζησε τα πρώτα του χρόνια στο Κάιρο της Αιγύπτου. Εξαναγκασμένοι από ιστορικά γεγονότα παρά από πολιτισμική αποξένωση ή νοσταλγία, ο καλλιτέχνης και η οικογένειά του μετεγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Ο Γιώργος Λάππας αυτοχαρακτηρίζεται αβίαστα ως καλλιτέχνης της διασποράς, αν και όχι με την αυστηρή βαβυλωνιακή σημασία του όρου. Ο ελληνικός αυτός όρος χρησιμοποιείται επί αιώνες για να δηλώσει συλλογικά εμιγκρέδες και πρόσφυγες. Αρμόζει όλως ιδιαιτέρως στους εμιγκρέδες και τους πρόσφυγες ενός έθνους που είναι διασκορπισμένο σε εκατοντάδες κατακερματισμένα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου, και πέραν αυτής. Για όσους μετέχουν στην κατάσταση της διασποράς, η εκτόπιση και η αίσθηση του «ουδέποτε ανήκειν» είναι ιδεατή και συνάμα πραγματική. Σθένος και τρωτότητα αποτελούν συνεπώς στοιχεία της κληρονομιάς τους.Giorgos Lappas, child of Greek parents, lived his early years in Cairo, Egypt. Forced by historical events rather than cultural alienation or nostalgia, the artist and his family relocated to Athens. Giorgos Lappas effortlessly characterizes himself as an artist of the diaspora, though not in the strict Babylonian sense of the term. This Greek term has been used for centuries to collectively denote emigrants and refugees. It is particularly fitting for the emigrants and refugees of a nation scattered across hundreds of fragmented islands of the Eastern Mediterranean, and beyond. For those who participate in the condition of diaspora, displacement and the sense of "never belonging" are both ideal and real. Strength and vulnerability consequently constitute elements of their heritage.