Σύγχρονες εξελίξεις στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ελλάδα

Abstract

Οι εξελίξεις στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης στην Ευρώπη και την Ελλάδα χαρακτηρίζονται από την περίοδο ανάπτυξής τους (αρχές εικοστού αιώνα) μέχρι την σημερινή περίοδο (αρχές εικοστού πρώτου αιώνα) της απορρύθμισής τους. Η θεωρητική υπόθεση εργασίας αυτών των εξελίξεων ενυπάρχει στην αντίληψη ότι η ανάπτυξη του κράτους-πρόνοιας και των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στα κράτη-μέλη αποσταθεροποιεί τα δημόσια οικονομικά και επιβαρύνει υπερβολικά την ευρωπαϊκή οικονομία και όχι ότι οι κοινωνικές δαπάνες «ενεργούν ως αποτελεσματικός αντι-κυκλικός σταθεροποιητής» (Begg et al., 2001). Έτσι, το κράτος-πρόνοιας και τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης εξελίσσονται με άξονα τη στρατηγική ότι η αύξηση των κοινωνικών δαπανών και η συνεπακόλουθη αύξηση των φορολογικών βαρών απειλεί να θέσει σε κίνδυνο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και ως εκ τούτου να υπονομεύσει τον δυναμισμό της ευρωπαϊκής (L. Gaiino, 2006) και της ελληνικής οικονομίας. Αυτό σημαίνει ότι εάν η κοινωνικο-ασφαλιστική πολιτική στην Ελλάδα επιθυμεί να απομακρυνθεί από αυτή την στρατηγική, θα πρέπει η ελληνική οικονομία, σύμφωνα με τα αποτελέσματα σχετικής έρευνας που παρουσιάζεται στην εισήγηση, να διαθέσει πρόσθετους πόρους της τάξης του 1,4% του ΑΕΠ (2 δις ευρώ) ετησίως διαμέσου της δυναμικά διευρυνόμενης αναδιανομής του εισοδήματος. Οι πρόσθετοι αυτοί πόροι θα συμβάλουν στο σχηματισμό του αναγκαίου αποθεματικού κεφαλαίου, που εξανεμίστηκε τα προηγούμενα χρόνια έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η χρηματοδότηση των συντάξεων μετά το 2025.The developments in social security systems in Europe and Greece are characterized by their development period (early twentieth century) to the current period (early twenty-first century) of their deregulation. The theoretical working hypothesis of these developments is inherent in the perception that the development of the welfare state and social security systems in the European Union and in the member states destabilizes public finances and excessively burdens the European economy, and not that social spending “acts as an effective counter-cyclical stabilizer” (Begg et al., 2001). Thus, the welfare state and social security systems evolve around the strategy that the increase in social spending and the consequent increase in tax burdens threatens to endanger the competitiveness of businesses and therefore undermine the dynamism of the European (L. Gaiino, 2006) and Greek economy. This means that if social security policy in Greece wishes to move away from this strategy, the Greek economy, according to the results of relevant research presented in the proposal, should allocate additional resources of the order of 1.4% of GDP (2 billion euros) annually through the dynamically expanding redistribution of income. These additional resources will contribute to the formation of the necessary reserve capital, which was depleted in previous years, so as to make it possible to finance pensions after 2025.