To ισοζύγιο δυνάμεων και η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών ως διαμορφωτές πολιτικής: η περίπτωση της Χιλής (1970-1990)

Abstract

Σκοπός της διπλωματικής εργασίας είναι να αναδείξει την επιρροή των σχέσεων κεφαλαίου-εργασίας ως κυρίαρχου παράγοντα διαμόρφωσης χάραξης πολιτικών στη Χιλή του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, καθώς και την ασυμβατότητα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών με τους σύγχρονους δημοκρατικούς θεσμούς και ιδεώδη, με έμφαση στην περίοδο 1970-90.

Η άνοδος μίας μαρξιστικής κυβέρνησης στην εξουσία εντός του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού πλαισίου το 1970 τράβηξε την παγκόσμια προσοχή, αφού έδινε μία πρωτόγνωρη εναλλακτική στην Αριστερά για ανάληψη της εξουσίας και αλλαγής του ταξικού ισοζυγίου ισχύος πέραν των λαϊκών επαναστάσεων και των ένοπλων αγώνων. Η εναλλακτική αυτή αντιπροσώπευε έναν άμεσο διπλό υπαρξιακό κίνδυνο σε οικονομικό και γεωστρατηγικό επίπεδο για το μεγάλο κεφάλαιο και τις άρχουσες τάξεις εντός και εκτός της χώρας, οι οποίες προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους ανέτρεψαν την κοινοβουλευτική δημοκρατία την οποία επί μακρόν επικαλούταν.

Το νεοφιλελεύθερο οικονομικό πρόγραμμα που επιβλήθηκε από τη στρατιωτική δικτατορία αποτέλεσε έναν βίαιο προπομπό της εισαγωγής του νεοφιλελευθερισμού ως κυρίαρχου δόγματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Η εφαρμογή του στη Χιλή κατέστησε σαφές ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν θα γινόταν αποδεκτό χωρίς την επιβολή ενός ακραίου καταπιεστικού ολοκληρωτικού καθεστώτος και τη μεταβολή των βασικών δομικών στοιχείων των δημοκρατικών θεσμών σε υπηρέτη των συμφερόντων μίας μικρής ολιγαρχικής οικονομικό-πολιτικής ελίτ εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού.This dissertation aims to showcase the influence of industrial relations as a dominant factor in policy making in Chile during the second half of the 20th century, as well as the incompatibility of neoliberal policies with contemporary democratic institutions and ideals, focusing on the period between 1970 and 1990.

The rise of a Marxist government to power within the democratic parliamentary framework in 1970 drew worldwide attention, as it provided an unprecedented alternative for the Left to rise in power and alternate the balance of power other than popular revolutions and armed struggles. This alternative represented an immediate double existential threat at both economic and geostrategic levels for the ruling classes in Chile and abroad, which successfully overthrew the parliamentary democracy they had long invoked, in order to secure their interests,

The neoliberal economic program imposed by the ensuing military dictatorship served as a violent precursor to the introduction of neoliberalism as a dominant doctrine on a global scale. Its implementation in Chile proved that such a program would not be possible without the imposition of an extremely repressive totalitarian regime and the transformation of the fundamental structural elements of democratic institutions into servants of the interests of a small oligarchic economic-political elite at the expense of the overwhelming majority of the population.