Άτυπη και ανεπίσημη οικονομία αλληλεγγύης στην εν κρυπτώ κοινωνική πρόνοια της κρίσης

Abstract

Πολλά έχουν ήδη γραφτεί στον Τύπο για την ανάδυση της «οικονομίας αλληλεγγύης» στην Ελλάδα της κρίσης. Οι πολλές ερμηνευτικές οδοί και, κυρίως, οι πολλαπλές πολιτικές πάροδοι της έννοιας συσκοτίζουν την εννοιολόγησή της, κυρίως καθώς την χρησιμοποιούν, τόσο ως οργανωτικό πόλο όσο και ως ιδεολογικό καμβά, οι πλέον αντιφατικές περιπτώσεις πολιτικής στρατηγικής που θα μπορούσαμε να φανταστούμε: από τις δράσεις στην Ελλάδα των ιδρυμάτων Σόρος (Soros) και Νιάρχος, μέχρι τις «συντροφικές κουζίνες» αντιεξουσιαστικών κινήσεων, και από τους επιφυλλιδογράφους των Νέων μέχρι τις πολιτικοποιημένες συλλογικότητες που οργανώνουν αυτό που, ελλείψει άλλης ορολογίας ως τώρα, θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «εν κρυπτώ» κοινωνική πρόνοια (welfare).Much has already been written in the press about the emergence of the "solidarity economy" in crisis-era Greece. The many interpretative approaches and, especially, the multiple political avenues of the concept obscure its conceptualization, mainly as it is used, both as an organizational pole and as an ideological canvas, by the most contradictory cases of political strategy we could imagine: from the activities in Greece of the Soros and Niarchos foundations, to the "comrades' kitchens" of anti-authoritarian movements, and from the columnists of Ta Nea newspaper to the politicized collectives organizing what, in the absence of other terminology until now, we could call "covert" social welfare.