Αριστερά και εξουσία: η περίπτωση της Κύπρου

Abstract

Εξεταζόμενη υπό το φως της τότε συγκυρίας, η νίκη του Χριστόφια το 2008 και η εκλογή του στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι συνεπαγόταν τις προοπτικές μιας κοινωνικής οργάνωσης που θα ήταν πιο ισορροπημένη προς τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων στην Κύπρο. Η ευρύτερη αριστερά γέμισε ελπίδα, ενώ το ΑΚΕΛ μιλούσε για τις πραγματικές αλλαγές που θα μπορούσαν να γίνουν, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Εσωκομματικά δεν υπήρχαν πραγματικές ανησυχίες για την εκλογή Χριστόφια και η κοινή γνώμη, η ίδια που τον εξέλεξε στην εξουσία, παρέμεινε θετική απέναντι στον ίδιο και την αριστερά για τα πρώτα χρόνια της νέας κυβέρνησης. Πέντε χρόνια μετά, όμως, μέχρι το τέλος του 2012, το γενικό πολιτικό κλίμα σε σχέση με την αριστερά δεν θα μπορούσε να ήταν πιο διαμετρικά αντίθετο από αυτό του 2008, αποκαλύπτοντας εν τέλει ότι η προσπάθεια του ΑΚΕΛ να κυβερνήσει μια συντηρητική κοινωνία ήταν γεμάτη από κινδύνους από την αρχή.Examined in the light of the circumstances at the time, Christofias' victory in 2008 and his election to the presidency of the Republic of Cyprus could be considered to have entailed the prospects of a social organization that would be more balanced towards the interests of the popular strata in Cyprus. The broader left was filled with hope, while AKEL spoke of the real changes that could be made, both at the social and political level. Within the party there were no real concerns about Christofias' election and public opinion, the same that elected him to power, remained positive towards him and the left for the first years of the new government. Five years later, however, by the end of 2012, the general political climate in relation to the left could not have been more diametrically opposite from that of 2008, ultimately revealing that AKEL's attempt to govern a conservative society was fraught with dangers from the beginning.