Αστικός εκσυγχρονισμός στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και η εβραϊκή κοινότητα της Σμύρνης στα τέλη του 19ου αιώνα

Abstract

Στα μέσα του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, το 1/3 του εβραϊκού πληθυσμού της Σμύρνης ζούσε στηριζόμενο στη φιλανθρωπία. Σε αυτό το πλαίσιο ένα μέρος της εβραϊκής ελίτ της Σμύρνης έδρασε έχοντας ως βασικό του μέλημα τον περιορισμό της φτώχειας και της επαιτείας, που αποτελούσαν τα σημαντικότερα προβλήματα της κοινότητας για την επίτευξη του εκσυγχρονισμού της. Για να επιτευχθεί αυτό, η εβραϊκή ελίτ κινήθηκε σε δύο βασικούς άξονες. Ο πρώτος ήταν η προσπάθεια αντιμετώπισης της φτώχειας και της επαιτείας μέσω της ενίσχυσης της οργανωμένης και ορθολογικής φιλανθρωπίας, ενώ ο δεύτερος ήταν η επανεκπαίδευση και η επαγγελματική κατάρτιση των νέων Εβραίων. Ταυτόχρονα, η εβραϊκή ελίτ εισήγαγε μια σειρά πολιτικών για να ευθυγραμμιστεί με τις αναδυόμενες ιδέες της αστικής κουλτούρας και χρησιμοποίησε τις εφημερίδες της κοινότητας για να κοινοποιήσει τα σχέδια της και να αναπροσαρμόσει γνώριμες θρησκευτικές γιορτές ή να οργανώσει νέες επετείους συλλογικής μνήμης. Επί της ουσίας, η εβραϊκή ελίτ προσπάθησε να ακολουθήσει και σε αρκετές περιπτώσεις να προπορευτεί των εξελίξεων, που λάμβαναν χώρα εντός της οθωμανικής κοινωνίας του 19ου αιώνα, αναδεικνύοντας την τάση για πιο συγκεντρωτικά και ταυτόχρονα πιο συμμετοχικά μοντέλα εξουσίας.In the mid-19th century, one-third of the Jewish population of Smyrna lived relying on charity. In this context, part of Smyrna's Jewish elite aimed to reduce poverty and begging, the community's most pressing issues in its modernization efforts. To achieve this, the Jewish elite focused on two primary approaches. The first was addressing poverty and begging by promoting organized and rational philanthropy, while the second was the re-education and vocational training of young Jews. At the same time, the Jewish elite introduced a series of policies to align with the emerging ideas of urban culture, utilizing community newspapers to publicize their plans and either adapt familiar religious festivals or organize new commemorative events of collective memory. Essentially, the Jewish elite sought to follow and, in several cases, anticipate the developments within 19th-century Ottoman society, highlighting a tendency towards more centralized yet simultaneously more participatory governance models.