Ο κοινωνικός αποκλεισμός των ψυχικά πασχόντων

Abstract

Η ψυχική διαταραχή μελετάται μέσα από δύο παραμέτρους της: την επικινδυνότητα και το χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο. Τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη είναι δύο κοινωνικά κατασκευασμένες έννοιες, με την επικινδυνότητα να συνδέεται με την ψυχική διαταραχή με τέτοιο τρόπο, ώστε να θεωρείται ως ο κεντρικός πυρήνας της, να νοείται σε μεγάλο βαθμό μέσα από το πρίσμα της και να αποτελεί τη βάση για τη διαμόρφωση των κοινωνικών αναπαραστάσεων. Από την άλλη, βρέθηκε να υπάρχει μια αμφίδρομη και αρκετά ισχυρή σύνδεση μεταξύ ψυχικής διαταραχής και χαμηλού κοινωνικοοικονομικού status. Η σχέση κάθε μιας από τις δύο αυτές παραμέτρους με την ψυχική διαταραχή είναι πολύ διαφορετική, αλλά ο συνδυασμός τους οδηγεί στη διαδοχική μετάβαση των ψυχικά πασχόντων από το χώρο της κοινωνικής ενσωμάτωσης σε αυτόν του κοινωνικού αποκλεισμού. Οι ψυχικά πάσχοντες επενδυμένοι με την ετικέτα του «άρρωστου», του «επικίνδυνου» και του πολίτη με «χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο» καλούνται να επανενταχθούν σε έναν εξ ορισμού χώρο αποκλεισμού στον οποίο καθίστανται μια πρόσφορη ομάδα προς διαχείριση και κοινωνικό έλεγχο.