Τιμωρητικές στάσεις των αποφυλακισθέντων (ανήλικων/νέων) και των δικαστών και εισαγγελέων : συγκλίσεις και αποκλίσεις

Abstract

Το φαινόμενο της κοινωνικής παθογένειας της παραβατικότητας των ανηλίκων συνδέεται άμεσα με το συνεχώς μεταβαλλόμενο κοινωνικό γίγνεσθαι. Από αυτό προέρχονται οι γενεσιουργές αιτίες, προκειμένου όμως να αντιμετωπισθεί ριζικά και αποτελεσματικά η παραβατικότητα και να αναχαιτιστούν οι βλαβερές της συνέπειες, ο νομοθέτης πρέπει να γνωρίζει ότι η προσωπικότητα του ανήλικου παραβάτη ευρίσκεται υπό διαμόρφωση και κατά συνέπεια η παρέμβαση της πολιτείας μέσω των αρμοδίων οργάνων της, πρέπει να κατατείνει στην κοινωνικοποίηση και όχι στην εκδίκηση της κοινωνίας προς τον ανήλικο παραβάτη. Κύριο μέλημα της προσέγγισης της δικαιοσύνης ,η οποία κινείται στον άξονα του προνοιακού προτύπου, είναι το συμφέρον του ανήλικου. Η προσέγγιση αυτή εμπλουτίστηκε θεσμικά με την ενσωμάτωση κανόνων του δικαιικού προτύπου τα οποία θεωρούν τον ανήλικο περισσότερο ως φορέα δικαιωμάτων παρά ως αντικείμενο μεταχείρισης. Ωστόσο τις τελευταίες δεκαετίες, η δικαιοσύνη ανηλίκων στις χώρες της Ευρώπης, εμφανίζει ανομοιογένεια. Άλλες χώρες, εμπνέονται από πολιτικές που εξυπηρετούν τις ανάγκες των ανηλίκων και άλλες εφαρμόζουν μοντέλα που δίνουν έμφαση στην ανταπόδοση και την τιμωρητικότητα. Η ποινική αντιμετώπιση του ανήλικου εμπεριέχει τα στοιχεία της κοινωνικής ένταξης και της αποκατάστασης, στοιχεία που αποτελούν τον σκοπό της ποινής και την δικαιολογία του εγκλεισμού (έσχατη λύση). Η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων του ανήλικου τόσο κατά την εξέλιξη της ποινικής διαδικασίας όσο και κατά την διάρκεια του εγκλεισμού είναι απολύτως αναγκαία. Η εξασφάλιση της δίκαιης μεταχείρισης καθιστά τον εισαγγελέα εγγυητή του σεβασμού των δικαιωμάτων των ανηλίκων.The phenomenon of social pathology of juvenile delinquency is directly linked to the ever-changing society. In order to juvenile delinquency be addressed radically and efficiently, the legislature must know that the personality of the juvenile offender is under development and therefore the intervention of the state through the competent organs, must tend to the socialization and not in revenge of society towards the minor offender. The interest of the child is the primary concern of the approach of justice, according to the welfare model. This approach enriched by incorporating institutional rules of justice model which are deemed the child more as a subject of rights rather than the object of treatment. However in recent decades, the juvenile justice across Europe, shows heterogeneity. Others, inspired by policies that serve their needs, but also offer social protection, and others apply models that emphasize to restitution and punitiveness. The criminal treatment of juvenile takes into account social integration and rehabilitation, which constitute the purpose of the punishment and justification of imprisonment, as last resort. The protection of the individual rights of the juvenile both in the conduct of the criminal proceedings and during confinement is absolutely necessary. Ensuring fairness makes the prosecutor guarantor of the rights of juvenile.