Η βιοϊατρική έρευνα στην Ελλάδα: σκέψεις ενός άμεσα εμπλεκόμενου

Abstract

Ασχολούμαι με την έρευνα από το 2003, με αντικείμενο την πειραματική θωρακική ογκολογία, έχοντας διέλθει από όλα τα επίπεδα εμπλοκής με αυτήν ως υποψήφιος διδάκτορας αρχικά και έχοντας καταλήξει επιστημονικός υπεύθυνος ερευνητικής ομάδας. Έχοντας δουλέψει τόσο στο εξωτερικό επί τριετία όσο και στη χώρα μας, όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοι, έχω παρατηρήσει κάποιες ιδιομορφίες του ελληνικού ερευνητικού χώρου, τις οποίες παραθέτω εδώ. Κάποιες από αυτές λειτουργούν ευεργετικά, ενώ άλλες, πάντα κατά τη γνώμη μου, καταστροφικά για την πρόοδο της έρευνας αλλά και των ίδιων των ερευνητών. Ελπίζω ο αναγνώστης να εκλάβει το κείμενο που ακολουθεί ως έκθεση απόψεων και έναυσμα προβληματισμού και όχι σαν αφορισμό κάποιου δήθεν ειδικού.I have been involved in research since 2003, focusing on experimental thoracic oncology, having gone through all levels of involvement as initially a doctoral candidate and eventually becoming the scientific director of a research team. Having worked both abroad for three years and in our country, like most colleagues, I have observed certain peculiarities of the Greek research environment, which I present here. Some of these function beneficially, while others, in my opinion, are destructive for the progress of research and for the researchers themselves. I hope the reader will take the following text as an expression of opinions and a stimulus for reflection, rather than as a condemnation from a supposed expert.