Σύγχρονα Θέματα, τεύχος 136 (Ιαν. - Μάρτ. 2017)

Μόνιμο URI για αυτήν τη συλλογήhttps://pandemos.panteion.gr/handle/123456789/20012

ΕΠΕΑ TZENH ΛΙΑΛΙΟΥΤΗ, Η ρητορική πραγμάτευση του αμερικανικού ονείρου MIKE DAVIS / TOM MERTES: Πώς φτάσαμε στον Ντόναλντ Τραμπ; (επιμέλεια-μτφρ. ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΣΑΜΕΛΑ) ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝ, Πώς ο νεοφιλελευθερισμός προετοίμασε το έδαφος για τον Ντόναλντ Τραμπ (μτφρ. Γιώργος Περτσάς) ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝ, Τραμπ: μια γρήγορη λύση στην υπαρξιακή αγωνία (μτφρ. Γ. Περτσάς) ROBERT HOLLAND, Βρετανία και Ευρώπη: το Brexit σε ιστορική προοπτική (μτφρ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΕΣΜΑΖΟΓΛΟΥ) ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, «Προσεγγίζοντας» τον Σώρρα ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, Το δυσοίωνο μέλλον της προσφυγικής προστασίας ΑΡΘΡΑ-ΜΕΛΕΤΕΣ ΑΘΗΝΑ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΗ, «Είδαμε τα Σκόπια σαν σε όνειρο…» ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΑΡΤΣΙΔΗΣ, Μπαλιμπάρ και Ευρώπη: συνοπτικός απολογισμός ΕΥΓΕΝΙΑ ΚΟΨΙΔΗ, Το γαλλικό παράδειγμα μέτρων έκτακτης ανάγκης κατά της τρομοκρατίας ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ / ΗΛΙΑΣ ΚΩΣΤΑΡΑΚΟΣ, Η έννοια της «κοινωνικής βιωσιμότητας» και οι προεκτάσεις της για το ελληνικό δημόσιο χρέος ΕΝΟΤΗΤΑ: ΝΕΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, Διεθνές Εργαστήριο: «Η νέα ριζοσπαστική αριστερά στην Ευρώπη της κρίσης» PAOLO GERBAUDO, Προς έναν πλουραλιστικό λαϊκισμό των πολιτών; (συνέντευξη στον Αντωνη Γαλανόπουλο) PHILIPPE MARLIÈRE, Πτώση της σοσιαλδημοκρατίας, ανταγωνιστικοί λαϊκισμοί και οι προκλήσεις της αριστεράς σήμερα (συνέντευξη στον Α. Γαλανόπουλο) ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΖΑΒΑΡΑΣ (1939-2016) (επιμ. ΗΛΙΑΣ ΚΟΥΒΕΛΑΣ) ΗΛΙΑΣ ΚΟΥΒΕΛΑΣ / ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΕΣΜΑΖΟΓΛΟΥ, Εισαγωγικό σημείωμα ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΕΤΑΣ, Σύντομη αναφορά στην ιστορία της γαλλικής ψυχιατρικής ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΑΓΡΑΦΙΩΤΗΣ, «…Της Γαλλικής Σχολής» ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ, Ο εμπνέων Θανάσης Τζαβάρας ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΑΒΑΤΟΣ, Ο Θανάσης Τζαβάρας, ο Ζωρζ Περέκ και τα Σύγχρονα Θέματα ΕΡΗ ΚΟΥΡΙΑ, Ανδρέας Εμπειρίκος: Υπερρεαλισμός και ψυχανάλυση ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΙΑΣ, Θυμάμαι… ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΓΚΟΒΑΝΛΗ, Άδηλες συγκινήσεις: ένας δυνάμει γόνιμος τόπος συνάντησης της φροϋδικής θεωρίας και των γνωσιακών επιστημών ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΠΑΛΤΑΣ, Για τον Θανάση Τζαβάρα, Προσωπικά ΟΛΓΑ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΜΑΡΑΤΟΥ, Θανάσης Τζαβάρας: ο κλινικός γιατρός ερευνητής με ψυχαναλυτική ακρόαση ΑΝΔΡΕΑΣ Κ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Ο νους ως δίαυλος και ως μηχανή ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΤΥΛΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Θανάσης Τζαβάρας: φίλος, νευροεπιστήμονας, ψυχαναλυτής ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΤΕΦΑΝΑΤΟΣ, Μετάδοση ή «μετεμφύτευση» της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα; IN MEMORIAM ΜΑΝΟΣ ΜΑΤΣΑΓΓΑΝΗΣ, Anthony B. Atkinson (1944-2017) ΤΟΜΑ ΠΙΚΕΤΙ, Για τον θάνατο του Anthony Atkinson (μτφρ. Γιάννης Μπαλαμπανιδης) ΠΕΓΚΥ ΚΟΥΝΕΝΑΚΗ, Γιάννης Βαλαβανίδης (1939-2017) ΜΑΡΙΑ ΚΟΜΝΗΝΟΥ, Σημειώσεις για την έκθεση του Γ. Λάππα «HAPPY BIRTHDAY» στο Μουσείο Μπενάκη ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΕΣ ΕΦΗ ΚΑΝΝΕΡ, Η αραβική άνοιξη, το Γκεζί και το μέλλον των κοινωνικών κινημάτων. Για το βιβλίο: Cihan Tuğal, The Fall of the Turkish Model: How the Arab Uprisings Brought Down Islamic Liberalism ΣΤΑΘΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗΣ, Για το βιβλίο: Murat Gül, The Emergence of Modern Istanbul: Transformation and Modernisation of a City ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Για το βιβλίο: Francois Ansermet / Pierre Magistretti: Τα ίχνη της εμπειρίας, νευρωνική πλαστικότητα και η συνάντηση της βιολογίας με την ψυχανάλυση ΝΙΚΟΣ Κ. ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ, Για το βιβλίο: Λύντια Τρίχα, Χαρίλαος Τρικούπης: ο πολιτικός του «Τις πταίει» και του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΑΡΔΙΚΑ, Για το βιβλίο: Λύντια Τρίχα, Χαρίλαος Τρικούπης: ο πολιτικός του «Τις πταίει» και του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ, Για το βιβλίο: Λύντια Τρίχα, Χαρίλαος Τρικούπης: ο πολιτικός του «Τις πταίει» και του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» ΛΥΝΤΙΑ ΤΡΙΧΑ, Για το βιβλίο: Λύντια Τρίχα, Χαρίλαος Τρικούπης: ο πολιτικός του «Τις πταίει» και του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΟΥΡΝΑΖΟΣ: Για το βιβλίο: Δημήτρης Σκλαβενίτης, «Κάτσε καλά Γεράσιμε…»: μαθητικό κίνημα και καταλήψεις 1974-2000 TΑΣΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Για το βιβλίο: Δημήτρης Σκλαβενίτης, «Κάτσε καλά Γεράσιμε…»: μαθητικό κίνημα και καταλήψεις 1974-2000 ΡΙΚΑ ΜΠΕΝΒΕΝΙΣΤΕ, Η μουσική δημιουργία ως συλλογική αντίσταση. Για το βιβλίο του Θωμά Σλιώμη, Η τέχνη απέναντι στον ναζισμό: το μουσικό κίνημα της Τερεζίν 1941-1945

Περιήγηση

Πρόσφατες Υποβολές

Τώρα δείχνει 1 - 5 από 5
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Χαρίλαος Τρικούπης: το δημόσιο και το ιδιωτικό
    Μπακουνάκης, Νίκος; Bakounakis, Nikos (Σύγχρονα Θέματα, 2017)
    Ο δημόσιος και πολιτικός Τρικούπης και ο ιδιωτικός και προσωπικός Χαρίλαος ισορροπούν εξαιρετικά στην υποδειγματική και παραδειγματική βιογραφία Χαρίλαος Τρικούπης. Ο πολιτικός του «Τις πταίει;» Και του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» της Λύντιας Τρίχα. Βρίσκουμε εδώ τον δημόσιο άνδρα με τις πρωτοφανείς για τη διάρκειά τους πρωθυπουργικές θητείες. όπου ουσιαστικά θεμελιώθηκε το σύγχρονο ελληνικό κράτος, βρίσκουμε τον μεταρρυθμιστή και τον ρεαλιστή οραματιστή των δημοσίων έργων (σιδηρόδρομος, οδικό δίκτυο), τον άνθρωπο που αναμόρφωσε το εκλογικό σύστημα και προώθησε την εκπαίδευση, τον ευρωπαϊστή και έλληνα κοσμοπολίτη, τον άνθρωπο που άλλαξε την εικόνα της Αθήνας, τον χαρισματικό (με την βεμπεριανή έννοια) ηγέτη, τον οποίον αναπολούμε, διαβάζοντας σήμερα το βιβλίο, σε μια εποχή τρομακτικής (κυριολεκτικά) έλλειψης ηγεσίας και ηγετών.
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Στο εργαστήριο της βιογράφου
    Τρίχα, Λύντια (Σύγχρονα Θέματα, 2017)
    Θα παρουσιάσω το παρασκήνιο, το πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή μου με τον Τρικούπη, πώς αποφάσισα τη συγγραφή της βιογραφίας του και τα πρώτα διλήμματα που αντιμετώπισα. Λόγω του περιορισμένου χρόνου δεν θα επεκταθώ σε άλλους προβληματισμούς μου σχετικά με την αξιοπιστία και την αξιολόγηση των πηγών μου, με την ακροβασία μου μεταξύ νομικού και ιστορικού, καθώς ο Τρικούπης προσφέρεται για πολλαπλή θεώρηση, ή με την επιλογή των θεμάτων που πραγματεύομαι ή δεν πραγματεύομαι και με την έκτασή τους, επειδή είναι προφανές ότι δεν έχουν περιληφθεί όλα τα θέματα που άπτονται του Τρικούπη.
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Οι μαθητές που «δεν έκατσαν καλά»: καταλήψεις στα χρόνια της μεταπολίτευσης
    Μπουρνάζος, Στρατής (Σύγχρονα Θέματα, 2017)
    Οι κινητοποιήσεις εκφράζονται, οργανώνονται και εξαπλώνονται πολλές φορές και μέσα από τα συνθήματά τους – για την ακρίβεια, όχι όλα, αλλά κάποια συνθήματά τους που ξεχωρίζουν. Το σύνθημα «Κάτσε καλά, Γεράσιμε» ταυτίστηκε με τις μαθητικές καταλήψεις του 1998-1999 – η καλύτερη απόδειξη, γι’ αυτό, είναι ότι όταν το 2015 ο Γεράσιμος Αρσένης εξέδωσε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο, με θέμα τη θητεία του ως υπουργού και την «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση 1996-2000» το ονόμασε: Γιατί δεν έκατσα καλά. Ο τίτλος, με άλλα λόγια, αποτελεί ταυτοτικό στοιχείο ενός βιβλίου. Έτσι, ένα βιβλίο που θα επιγραφόταν, «Συγκρότηση εξεγερσιακών υποκειμένων και ασταθείς πολιτικές ταυτότητες: οι μαθητικές καταλήψεις 1974-2000, μέσα από τη θεωρία κινητοποίησης πόρων. Συμβολή στη μελέτη του ζητήματος», θα ήταν ένα άλλο βιβλίο, κι ας καταπιανόταν με το ίδιο θέμα. Όπως μας υποδεικνύει και ο υπότιτλος, Μαθητικό κίνημα και καταλήψεις 1974-2000, η μελέτη του Δημήτρη Σκλαβενίτη, επεξεργασμένη μορφή της διδακτορικής του διατριβής, ασχολείται με το μαθητικό κίνημα της μεταπολίτευσης, μέσα από το πρίσμα των καταλήψεων. Πρόκειται για μια μεθοδολογική επιλογή, η οποία αποδεικνύεται πολύ εύστοχη. Δεν θα ήταν το ίδιο, αν ο συγγραφέας προσέγγιζε το θέμα του εστιαζόμενος, λ.χ., στις διαδηλώσεις, τον μαθητικό συνδικαλισμό ή την πολιτιστική δραστηριότητα των μαθητών. Κι αυτό γιατί ο εστιασμός του ερευνητικού και συγγραφικού φακού στην κατάληψη παρουσιάζει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα.
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Μαθητές στη μεταπολίτευση
    Σακελλαρόπουλος, Τάσος (Σύγχρονα Θέματα, 2017)
    Το βιβλίο του Δημήτρη Σκλαβενίτη αποτελεί μια πραγματική τομή στην μελέτη που αφορά την πολιτικοποίηση και την ευρεία κινητοποίηση των μαθητών σε ζητήματα κλαδικών διεκδικήσεων σχετικών με την νομοθεσία που διέπει την μέση εκπαίδευση. Κατά την διάρκεια της μακράς περιόδου 1974-2000 η οποία εξετάζεται από τον συγγραφέα, η έννοια και η πολιτική οντότητα του μαθητή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης υπέστη θεμελιώδεις αλλαγές, σαφώς αντίστοιχες με εκείνες που βίωσε, απορρόφησε και ενσωμάτωσε η ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για μια εικοσιπενταετία ουσιαστικής πολιτικής μετάβασης, αστικοποίησης, οικονομικής ανάπτυξης αλλά και μεγάλων ανατροπών στην ανεκτικότητα και στην αποδοχή της αναβαθμισμένης θέσης των νέων.
  • Μικρογραφία εικόνας
    Τεκμήριο
    Η μουσική δημιουργία ως συλλογική αντίσταση: για το βιβλίο του Θωμά Σλιώμη "Η τέχνη απέναντι στον ναζισμό: το μουσικό κίνημα της Τερεζίν 1941-1945"
    Μπενβενίστε, Ρίκα; Benveniste, Rika (Σύγχρονα Θέματα, 2017)
    Ο Θωμάς Σλιώμης, θεωρητικός και συνθέτης της σύγχρονης μουσικής, ήταν και ο υπεύθυνος ύλης των Μουσικών, ενός πρωτοποριακού περιοδικού θεωρίας και σκέψης πάνω στη μουσική. Το 1997 επιμελήθηκε ένα σημαντικό αφιέρωμα του περιοδικού στη μουσική του Ολοκαυτώματος και το καινούριο του βιβλίο, καρπός πολύχρονου στοχασμού και έρευνας, αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, τη συνέχεια. Το βιβλίο πραγματεύεται ένα ξεχωριστό παράδειγμα καλλιτεχνικής δημιουργίας: το μουσικό κίνημα που εκδηλώθηκε στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής της Τσεχοσλοβακίας, στο ναζιστικό στρατόπεδο-γκέτο της Τερεζίν, τη μουσική δημιουργία μέσα σε συνθήκες ακραίας καταπίεσης και ανέχειας και ενώ ο θάνατος καραδοκούσε. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου, ο συγγραφέας στέκεται στο γενικό πλαίσιο του φασιστικού φαινομένου και του ναζισμού. Παρακολουθεί το χρονικό των γεγονότων που έφεραν στην εξουσία τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ και άνοιξαν τον δρόμο στη γενίκευση της βίας και τη ριζοσπαστικοποίηση της καταστολής. Ο Θ. Σλιώμης μας υπενθυμίζει, ότι συχνά στις εξηγήσεις μας λησμονούμε ότι πέρα από την οικονομική κρίση, την εύθραυστη δημοκρατία της Βαϊμάρης κτλ., ο ιταλικός φασισμός και ο γερμανικός ναζισμός συνέθεσαν ένα ολόκληρο πολιτισμικό σύστημα: έπλασαν καινούριες έννοιες, νέες κατηγορίες αντίληψης, ιδέες, αξίες, προσδοκίες, με δυο λόγια έναν τρόπο σκέψης και έναν τρόπο ζωής. Η γοητεία της βίας, οι θεωρίες της φυλετικής καθαρότητας και ο αντισημιτισμός, που βρήκαν απήχηση σε ευρείς κύκλους των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, εμπεδώθηκαν στο γόνιμο έδαφος που προσέφερε η συνεργασία της επαγγελματικής και οικονομικής ελίτ, της γραφειοκρατίας, των καλλιτεχνών, των επιστημόνων και των ακαδημαϊκών. Ο ναζισμός δεν ήταν λοιπόν μόνον η ιδεολογία ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος αλλά και το σύστημα στο οποίο αναμίχθηκαν νεωτερικές ορθολογικές ιδέες με ανορθολογικές λυτρωτικές φαντασιώσεις, συχνά ενδεδυμένες με το κύρος λογικοφανών και επιστημονικοφανών αληθειών. Ο αντισημιτισμός, που βρισκόταν στην καρδιά της ναζιστικής ιδεολογίας, έβλεπε τους Εβραίους ως αιώνιους και θανάσιμους εχθρούς της ανθρωπότητας, πήρε τη μορφή λυτρωτικής ουτοπίας και κέρδισε την κοινωνική συναίνεση που άνοιξε τον δρόμο στις εκτοπίσεις και στην τελική εξόντωση. Η κρατική προπαγάνδα μερίμνησε για τη διάχυση της ναζιστικής κουλτούρας μέσα στην καθημερινότητα, ενώ ο ίδιος ο Γκέμπελς έφερε την πολιτιστική και καλλιτεχνική κοινότητα στην υπηρεσία των σκοπών της προπαγάνδας. Στον ναζιστικό πολιτισμό οι Εβραίοι έγιναν το μέτρο για κάθε πράγμα, η απόδειξη για κάθε γνώμη. Τα είδη της τέχνης που ευθέως ή εμμέσως συναρτήθηκαν με τους Εβραίους καταδικάστηκαν. Είναι γνωστό πώς ο φασισμός και ο ναζισμός περιφρόνησαν και άσκησαν βία ενάντια σε ένα τεράστιο σώμα καλλιτεχνικής και πνευματικής δημιουργίας και βέβαια και στην ίδια την εβραϊκή δημιουργία. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η πίστη, η εμμονή στην ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία, από Εβραίους και μη Εβραίους, αποκτά το νόημα της ατομικής αντίστασης και κάτω από ορισμένες συνθήκες τον χαρακτήρα συλλογικού κινήματος.